وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
ابوبکر رضی الله عنه، در دوره‌ی جاهلیت، برای بت سجده نکرد.
ابوبکر رضی الله عنه هرگز برای بتی سجده نکرده‌است. خود ابوبکر رضی الله عنه درمیان جمعی از صحابه فرمود: «هرگز برای بتی سجده نکردم؛ وقتی که اندکی بزرگ شدم، پدرم، دستم را گرفت و به اتاقکی برد که در آن تعدادی بت بود و رو به من کرد و گفت: این‌ها، خدایان تو هستند و مرا تنها گذاشت و رفت. من نزدیک بت رفتم و گفتم: من، گرسنه‌ام؛ به من غذا بده و پاسخم را نداد. گفتم: برهنه‌ام، پس به من لباس بده و باز هم پاسخی نشنیدم؛ سنگی روی بت انداختم که بت به جلو افتاد.»
آری! این‌چنین فکر روشن، خوی پسندیده و سرشت سالم و آگاه، ابوبکر رضی الله عنه را فراتر از هر عمل و منش جاهلانه‌ای قرار داد که کرامت و مقام والای انسانی را خدشه‌دار می‌کند و با فطرت سالم، سازگاری ندارد و با عقل درست و کمال راستین و حقیقی، در تناقض است. بنابراین از چنین کسی، جای شگفت و تعجب نیست که با این منش و اخلاق سترگش به قافله‌ی دعوت حق بپیوندد و بلکه در رأس آن قرار گیرد و با مسلمان شدن، برترین شخص پس از رسول‌خدا صلی الله علیه وسلم گردد. رسول‌اکرم صلی الله علیه وسلم فرموده‌اند: (خیارکم فی الجاهلیهِ خیارُکم فی الإسلامِ إذا فقهوا) یعنی: «بهترین شما در دوره‌ی جاهلیت، بهترین شما در دوره‌ی اسلام هستند بدان‌گاه که دانشمند و فقیه گردند.»
استاد رفیق‌العظم درباره‌ی زندگانی ابوبکرصدیق رضی الله عنه چنین گفته‌است: واقعاً جای تعجب است که شخصی درمیان بت‌ها پرورش یابد و بدون وجود رهنما و رهبری، این‌چنین با اراده‌ی قلبی و وجدان خویش، بدون پروا، فرهیخته و جوان‌مرد باشد و به چنین جایگاه پرفضیلتی دست یابد؛… به شایستگی و با تمام وجود و از ته قلب، از اسلام استقبال نماید و نخستین مؤمن به پروردگار هدایت‌گر، شود و خیلی زود، اسلام را بپذیرد و بینی متکبران و سرکشان را به خاک بمالد و زمینه‌های ره‌یابی و هدایت‌یافتگی به دین استوار الهی را فراهم کند؛ آری، او، راهِ ره‌یابی به دین استوار الهی را نشان داد و چنان، الگویی است که اگرکسی، راه او را بپیماید و به رشته‌ی محکم و استوار او درآویزد، ریشه‌های رذالت و پستی از وجودش، کنده و ریشه‌کن می‌گردد.
آفرین و مرحبا بر ابوبکرصدیق رضی الله عنه که پیش‌از ظهور اسلام و در دوره‌ی جاهلی و در جامعه‌ی قریش، دارای ارزش‌های والا و اخلاق ستوده و نهاد و سرشتی نیکو بود که اهل مکه را بر آن داشت تا به تهور وتقدم وی در عالم اخلاق، ارزش‌ها و نمونه‌ها و الگو‌های اخلاقی و رفتاری، گواهی دهند.ابوبکر رضی الله عنه آن‌چنان بزرگ و نیکو‌نهاد، بود که هیچ یک از قریشیان بر او خرده نگرفت و آن‌گونه که بر مؤمنان ضعیف، عیب‌جویی می‌کردند، بر او عیبی نگرفته و خوارش نداشته‌اند. قریشیان، تنها عیب و خرده‌ای که به گمان خودشان بر ابوبکر رضی الله عنه، گرفتند، این بود که او، به خدا و رسولش ایمان آورد.