عهد قرآنی

خدایا با تو عهد می‌بندم که اهل احسان باشم و تنها به ادای حق و توجه به عدالت بسنده نکنم، بلکه بر اساس لطف و کرم با دیگران رفتار کنم.

گاهی از حقوق خود کوتاه بیایم و یا افزون از حقوق دیگران، به آنها ببخشم؛ چرا که تو نیز با ما بر اساس احسان، لطف و فضل رفتار می‌کنی و به ما آموخته‌ای به «احسان» رفتار کنیم:

«إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ» (خداوند فرمان به عدل و احسان می دهد)
(نحل/۹۰)

«وَأَحْسِنْ کَمَا أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَیْکَ» (و همانگونه که خداوند به تو نیکی کرده نیکی کن)
(قصص/۷۷)

«وَالْکَاظِمِینَ الْغَیْظَ وَالْعَافِینَ عَنِ النَّاسِ وَاللَّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ»
(و خشم خود را فرو می ‏برند؛ و از خطای مردم می ‏گذرند، و خدا نیکوکاران را دوست دارد)
(آل‌عمران/۱۳۴)