عهد قرآنی

خدایا با تو عهد می‌بندم که تنوع‌های نژادی، زبانی و قومی را ارج بنهم و از آیات تو بدانم رنگ و نژاد انسان‌ها را تنها اسباب هم‌شناسی (تعارف) قرار دهم و نه عامل مرزکشیدن، فاصله انداختن، تمسخر و یا تحقیر:

«یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاکُمْ مِنْ ذَکَرٍ وَأُنْثَى وَجَعَلْنَاکُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاکُمْ» (ای مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم، و تیره ‏ها و قبیله‏ ها قرار دادیم، تا یکدیگر را بشناسید، ولی گرامی ترین شما نزد خداوند باتقواترین شماست) (حجرات/۱۳)؛

«وَمِنْ آیَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافُ أَلْسِنَتِکُمْ وَأَلْوَانِکُمْ» (و از آیات او آفرینش آسمانها و زمین و تفاوت زبانها و رنگهای شماست) (روم/۲۲).