«لَأَنْ أَقُولَ سُبْحَانَ اللهِ، وَالْحَمْدُ للهِ، وَلَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ، وَاللهُ أَکْبَرُ، أَحَبُّ إِلَیَّ مِمَّا طَلَعَتْ عَلَیْهِ الشَّمْسُ».
اینکه بگویم: سُبْحَانَ اللهِ، وَالْحَمْدُ اللهِ، وَلَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ، وَاللهُ أَکْبَرُ, از هر آنچه خورشید بر آن تابیده است (یعنی همه ی دنیا) نزد من محبوب تر است.
(روایت امام مسلم از سیدنا ابو هُرَیْره رضی الله عنه).
امام ابن عَلاّن (ت۱۰۵۷هـ) رحمه الله می فرماید:
زیرا این اعمال اخروی, واز باقیات صالحات هستند, وثواب آنها از بین نمی رود, و پاداش آن قطع نخواهد شد, ولی دنیا فناپذیر است ودر معرض زوال و تغییر وانتقال قرار دارد.