عمر فاروق و نماز نفل

حکم نماز نفل در مقام حضرت ابراهیم (عَلَیْهِ السَّلَامْ) بر حسب خواهش حضرت فاروق اعظم (رَضِیَ اللّهُ عَنْهُ) نازل شد.

سرور دو عالم (صَلّی اللّهُ عَلَیْهِ وَ سَلَّمْ) به قصد ادای حج عمره به مکّه مکرّمه تشریف برده بود؛ حضرت فاروق (رَضِیَ اللّهُ عَنْهُ) نیز در این سفر مبارک همراه ایشان بود. وقتی که از طوّاف کعبه اللّه فراغت یافتند، حضرت رسول اکرم (صَلّی اللّهُ عَلَیْهِ وَ سَلَّمْ)، مقام ابرهیم را به همراهانش نشان داد و آن سنگی است که هنگام تعمیر بیت اللّه، حضرت ابراهیم (عَلَیْهِ السَّلَامْ) بر روی آن می ایستاد و بیت اللّه را تعمیر می کرد و اثر هر دو قدم مبارک حضرت خلیل اللّه (عَلَیْهِ السَّلَامْ) بر روی آن سنگ ثابت مانده است. به محض اینکه حضرت فاروق (رَضِیَ اللّهُ عَنْهُ)، نشان قدم خلیل اللّه را مشاهده کرد، بی قرار گشت و عرض کرد : «یا رسول اللّه دل من می خواهد که دو رکعت نماز نفل به طور شکرانه در مقام ابراهیم بجا بیاورم».
حضرت جبرئیل (عَلَیْهِ السَّلَامْ) از آسمان نازل شد و گفت یا رسول اللّه آنچه عمر (رَضِیَ اللّهُ عَنْهُ) بر روی فرش می خواهد، خواست خدای بالای عرش نیز همان است؛ لذا آیۀ کریمۀ ذیل نازل شد :
«وَاتَّخِذُوا مِنْ مَقَامِ إِبْرَاهِیمَ مُصَلًّى» (سورۀ بقره آیۀ ۱۲۵).
(مقام ابراهیم را جای نماز قرار دهید، یعنی آنجا نماز بخوانید).