عمرو ابن عاص رضی الله عنه و اکاذیب رافضه درباره ایشان(۲)

۱-این دروغ مضحک و قبیح را روافض قبح الله وجههم در طول زمان روایت کرده اند و بدون شک ما می دانیم روافض اکذب الناس هستند که دروغ گویی را جزو اکبر عباداتشان می دانند.

این کذب قبیح را «نصر بن مزاحم الکوفی » در کتاب «وقعه صفین» صفحه ۴۰۶ -۴۰۸ روایت کرده است و این شخص از رافضی ترین روافض عصر خود بوده است و توسط علمای اهل سنت به طور کامل رد شده است.

نصر بن مزاحم می گوید: فلما خرج للمبارزه مکرهًا وشد علیه علیُّ المرهوبه، رمى عمرو بنفسه عن فرسه، ورفع ثوبه وشَغَرَ برجلیه فبدت عورته فصرف علیٌّ وجهه عنه وقام معفرًا بالتراب هاربًا على رجلیه، معتصمًا بصفوفه».

معلومات این راوی را در لینک زیر نیز می توانید مشاهده کنید:

http://library.islamweb.net/hadith/RawyDetails.php?RawyID=32760

۱   أبو أحمد بن عدی الجرجانی:   أحادیثه غالبها غیر محفوظه

۲   أبو جعفر العقیلی:   کان یذهب إلی التشیع وفی حدیثه اضطراب وخطأ کثیر

۳   أبو حاتم الرازی:   واهى الحدیث، متروک الحدیث، لا یکتب حدیثه، کان شبه عریف، مات قبل دخولنا الکوفه

۴   أبو حاتم بن حبان البستی:   ذکره فی الثقات

۵   أبو یعلى الخلیلی:   ضعفه الحفاظ جدا، ومره: لین

۶   أحمد بن صالح الجیلی:   کان رافضیا غالیا، لیس بثقه ولا مأمون

۷   إبراهیم بن یعقوب الجوزجانی:   زائغ عن الحق مائل

۸   ابن عراق:   رافضی جلد، ترکوه

۹   الدارقطنی:   ضعیف

۱۰   الذهبی:   رافضی جلد، ترکوه

۱۱   زهیر بن حرب النسائی:   کذاب

۱۲   صالح بن محمد جزره:   یروی عن الضعفاء أحادیث مناکیر

 

 

۲- همچنین این دروغ را محمد بن سائب الکلبی نیز روایت کرده که رافضی و کذاب می باشد و  السهیلی (المتوفى: ۵۸۱هـ)  در کتاب ««الروض الأنف» جلد ۵ صفحه ۳۱۹  آن را از قول ابن کلبی روایت کرده است.

 

خلاصه معلومات این راوی را در لینک زیر می‌توانید مشاهده کنید:

http://library.islamweb.net/hadith/RawyDetails.php?RawyID=6845

 

اسم: محمد بن السائب بن بشر بن عمرو بن الحارث الکلبى ، أبو النضر الکوفى ، النسابه المفسر

رتبته عند ابن حجر :  متهم بالکذب ، و رمى بالرفض

رتبته عند الذهبی :  قال البخارى : ترکه القطان و ابن مهدى

قال المزی فی تهذیب الکمال  :

قال أبو بکر بن خلاد الباهلى ، عن معتمر بن سلیمان ، عن أبیه : کان بالکوفه کذابان أحدهما الکلبى .

و قال عباس الدورى ، عن یحیى بن معین : لیس بشىء .

و قال معاویه بن صالح ، عن یحیى بن معین : ضعیف .

و قال الأصمعى ، عن أبى عوانه : سمعت الکلبى یتکلم بشىء من تکلم به کفر .

و قال عبد الواحد بن غیاث ، عن ابن مهدى : جلس إلینا أبو جزء على باب أبى عمرو ابن العلاء فقال : أشهد أن الکلبى کافر .

و قال زید بن الحباب : سمعت سفیان الثورى یقول : عجبا لمن یروى عن الکلبى .

و قال أبو حاتم : الناس مجمعون على ترک حدیثه ، لا یشتغل به ، هو ذاهب الحدیث . و قال النسائى : لیس بثقه و لا یکتب حدیثه .

 

قال الحافظ فی تهذیب التهذیب ۹ / ۱۸۰ :

و قال على بن الجنید ، و الحاکم أبو أحمد ، و الدارقطنى : متروک .

و قال الجوزحانى : کذاب ، ساقط .

و قال ابن حبان : وضوح الکذب فیه أظهر من أن یحتاج إلى الإغراق فى وصفه ، روى

عن أبى صالح التفسیر ، و أبو صالح لم یسمع من ابن عباس ، لا یحل الاحتجاج به .

و قال الساجى : متروک الحدیث ، و کان ضعیفا جدا لفرطه فى التشیع ، و قد اتفق ثقات أهل النقل على ذمه و ترک الروایه عنه فى الأحکام و الفروع .

قال الحاکم أبو عبد الله : روى عن أبى صالح أحادیث موضوعه .

 

مشاهده می‌کنیم که این راوی دروغگو می باشد و روایت مذکور فاقد اعتبار است و احتجاج به آن جایز نیست.

 

 

و جنگ بین سیدنا علی بن ابی طالب رضی الله عنه با معاویه و عمرو بن عاص رضی الله عنهما به خاطر اختلاف نظر در مبحث قصاص سیدنا عثمان بود که علی رضی الله عنه در اینباره در نهج البلاغه می گوید:

وکان بدء أمرنا أنا التقینا والقوم من أهل الشام، والظاهر أن ربنا واحد ونبینا واحد، ودعوتنا فی الإسلام واحده، ولا نستزیدهم فی الإیمان بالله والتصدیق برسوله، ولا یستزیدوننا، الأمر واحد إلا ما اختلفنا فیه من دم عثمان ونحن منه براء

 اسم الکتاب : نهج البلاغه ت الحسون المؤلف : الشریف الرضی    الجزء : ۱  صفحه : ۷۳۵

http://ar.lib.eshia.ir/30080/1/735

ترجمه:  آغاز کار این بود که ما با اهل شام روبرو شدیم و ظاهر حال این بود که پروردگار ما یکی پیامبرمان یکی و در دعوت به اسلام متحدیم نه ما از آنها خواستار بیش از ایمان به خدا و تصدیق پیامبر بودیم و نه آنها از ما. ما در همه جهت یکی بودیم تنها اختلاف در مورد خون عثمان بود . در حالیکه ما از آن بری بودیم و دست ما به آن آلوده نشده بود.

 

و خداوند هم می فرماید:

«وَإِن طَائِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَیْنَهُمَا ۖ » (حجرات : ۹)

ترجمه:  واگر دو گروه از مؤمنان با یکدیگر به جنگ بر خاستند, میانشان آشتی بر قرار کنید

 

اما روافض مجوسی، در پشت شعار های اسلامی و با ادعای محبت اهل بیت، می خواهند از آب گِل آلود ماهی بگیرند و از اختلافات بین اصحاب سوء استفاده کنند و بدون شک، علی و اهل بیت از این روافض مجوسی بریء و بیزار است و این ها همه اثرات خاموش شدن آتش کده هایشان است که توسط اصحاب رضی الله عنهم، سرزمینشان فتح شد و تار و مار گشتند. اما برای ضربه زدن به اسلام  با نشر اکاذیب و خرافات می خواهند با طعنه زدن به اصحاب، به صاحب این شریعت، محمد صلی الله علیه وسلم طعنه بزنند.