یروى عن الأحنف بن قیس أنّه قال: «قال الخلیل بن أحـمد: النّاس أربعه: رجل یدری ویدری أنّه یدری، فذاک عالـم فخذوا عنه، ورجل یدری وهو لا یدری أنّه یدری، فذاک ناس فذکّروه، ورجل لا یدری وهو یدری أنّه لا یدری فذاک طالب فعلّموه، ورجل لا یدری ولا یدری أنّه لا یدری فذاک أحـمق فارفضوه»[۱].
خلیل بن احمد / فرمود: «مردم چهار دسته هستند: مردی که میداند و میداند که میداند؛ او عالم است پس از از او بیاموزید، و مردی که میداند ولی نمیداند که میداند؛ او انسان غافلی است پس آگاهش کنید، و مردی که نمیداند و او میداند که نمیداند؛ او انسانی خواهان یادگیری است پس وی را بیاموزید، و مردی که نمیداند و نمیداند که نمیداند؛ او انسان احمقی است پس از وی دوری کنید».
[۱]– «أخبار الحمقى» (۳۶).