« یُوشِکُ الْأُمَمُ أَنْ تَدَاعَى عَلَیْکُمْ کَمَا تَدَاعَى الْأَکَلَهُ إِلَى قَصْعَتِهَا فَقَالَ قَائِلٌ وَمِنْ قِلَّهٍ نَحْنُ یَوْمَئِذٍ قَالَ بَلْ أَنْتُمْ یَوْمَئِذٍ کَثِیرٌ وَلَکِنَّکُمْ غُثَاءٌ کَغُثَاءِ السَّیْلِ وَلَیَنْزَعَنَّ اللَّهُ مِنْ صُدُورِ عَدُوِّکُمْ الْمَهَابَهَ مِنْکُمْ وَلَیَقْذِفَنَّ اللَّهُ فِی قُلُوبِکُمْ الْوَهْنَ فَقَالَ قَائِلٌ یَا رَسُولَ اللَّهِ وَمَا الْوَهْنُ قَالَ حُبُّ الدُّنْیَا وَکَرَاهِیَهُ الْمَوْتِ»
ترجمه:« نزدیک است امتها علیه شما همدیگر را دعوت کنند همانطور که گرسنگان بر سر سفره همدیگر را دعوت می دهند، گوینده ای گفت آیا از کمی تعداد ما در آن روز است؟ فرمودند: بلکه شما آنروز زیاد هستید ولی مانند کف روی سیل هستید و الله سبحانه و تعالی ترس و هیبت شما را از دل دشمنانتان بیرون می کند و در قلوب شما وهن می اندازد ؟گوینده گفت یا رسول الله (صلی الله علیه وسلم) وهن چیست؟ فرمودند: حب دنیا و کراهیت از مرگ»
أخرجه أبو داود (الصحیحه /۹۵۸)