قال ابن القیم رحمه الله:
«طوبى لمن شغله عیبه عن عیوب الناس وویل لمن نسی عیبه وتفرغ لعیوب الناس، فالأول علامه السعاده والثانی علامه الشقاوه».
امام ابن قیم رحمه الله فرمود:
«خوشا بحال کسی که پرداختن به عیبش وی را از عیوب مردم غافل کرده،
و وای بر آنکسی که عیب خود را فراموش کرده و به عیوب مردم پرداخته،اولی نشانه سعادت استو دومی نشانه شقاوت».
«طریق الهجرتین» (ص : ۱۷۶).