یعنی اموری که باید آن را تصدیق کرد، و انسان به آن اطمینان دارد، به گونه‌ای که به یقین ثابت باشد و هیچ مشکلی به آن راه نیابد و تردید به آن نیامیخته باشد.
یعنی ایمان و باور قطعی که فرد معتقد به آن در مورد آن هیچ شکی ندارد، و باید مطابق با واقع باشد و شک و گمان را نپذیرد و اگر علم و آگاهی به حد یقین قطعی نرسیده باشد، عقیده گفته نمی‌شود، و عقیده نامیده می‌شود چون انسان قلب خود را بر آن می‌بندد.
وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین