وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
عقیده خلق قرآن[۱]
در آن زمان شعار معتزله، معیار کفر و ایمان بود. در این مورد محدثان، حریف معتزله و طرف مقابل‌شان بودند. از طرف محدثان امام احمد بن حنبل/ در این مسئله سینه سپر کردند
[۱]– بحث خلق قرآن فقط یک بحث علمی و فلسفی بود که تاثیرات فکریش (کما اینکه بعضی مورخین اعتزال پسند اعتراف دارند) این شد که عظمت و جلال قرآن از بین رفت و این عقیده که قرآن لفظاً و معناً کلام الهی است ضعیف گردید. محدثان این تعبیرات معتزله را نادرست و برای امت مضر می‌دانستند، بنابراین علناً مخالفت کردند. معتزله‌ای که به روشن فکری و احترام گذاشتن به رأی دیگران معروف بودند، در این مسئله بی‌نهایت غلو و استبداد مذهبی به کار بردند و به سبب عدم دوراندیشی، کل سالم اسلام را میدان جنگ و دار الامتحانی درست کردند. ایشان با مخالفت خویش در این مسئله رفتاری را اختیار کردند که در قرون وسطی ارباب کلیسا با آزاد خیالان اختیار کرده بودند، بالآخره همین شدت عمل و پشتیبانی دولت از مذهب اعتزال، انگیزه زوال معتزله گردید. (تاریخ حافظ ذهبی ترجمه امام احمد بن حنبل).