یکی از اصول اعتقادی سلف صالح، اهل سنت و الجماعت محبت قلبی اصحاب رسول اکرم صلی الله علیه وسلم و تجلیل از آنها با زبان و دعا و طلب آمرزش برای آنان است و اهل سنت معتقدند که در مورد آنان نباید کینهای به دل داشت و با زبان نباید به آنان تعرّض کرد، بنابراین دلهای اهل سنت و الجماعت سرشار از محبت آنان است و همواره با زبان به خوبی از آنان یاد میکنند.
و اهل سنت با کسانی که نسبت به صحابه کینه و دشمنی میورزند و یا در حق آنان زبان درازی میکنند و یا نسبت به فردی از آنان کینه و تنفر دارند، مخالفاند و از چنین کسانی متنفرند، چون خداوند متعال از صحابه اعلام رضایت کرده و آنان را به پذیرش توبهشان و به مغفرت و رضامندی خویش و به بهشت مژده داده است زیرا آنان نخستین کسانی هستند که به خداوند بزرگ و به پیامبرش صلی الله علیه وسلم ایمان آوردهاند و خداوند آنان را به سوی دین حق و توحید خالص هدایت کرده است، و آنان دین و توحید را از چشمهسار نبوت فراگرفتهاند و مخلصانه همه چیز خود را به خاطر دین فدا کردهاند؛ آری آنان در زمان غربت و تنهایی دین آن را پذیرفته و به آن ایمان آوردند به هنگام سختی جهاد کردند و با حکمت و موعظه به سوی الله متعال دعوت دادند و در برابر دشمنی های خویش و بیگانه شکیبا و صبور بودهاند.
ایمان و اسلام آنها از همه مردم کاملتر و بهتر بوده است و در تصدیق و فرمانبرداری و اخلاص و علم و عمل و اطاعت و جهاد از همه مردم فراتر بودهاند و در هر خوبی گوی سبقت را از دیگران ربودهاند، پس آنان برجستگان امت و تکیهگاه شریعت در علم و عمل میباشند، و بهترین نسل امت اسلامی مطلقاً آنها بودهاند، آنان را خداوند برای همراهی پیامبرش انتخاب و برای حمل رسالت ایشان و رساندن آن به مردم برگزیده است و در این راستا آنان را موفق نموده و آنها دین را به همانگونه که نازل شده بود به مردم رساندند و به آن استحکام بخشیده و یاریش کردند و خداوند بوسیله آنها پایههای دین را محکم و ریشهدار ساخت، آنها در راه خدا به گونه شایسته جهاد کردند و اسلام را در میان مردم و در سرزمینهای مختلف نشر نمودند و قبل از فتح شهرها دلها را فتح و به دست آوردند و عادلانه حکومت کردند و به یمن عدالت و دادگری خود به رهبری و سیادت رسیدند، پس خوشبخت کسی است که از رهنمود آنان پیروی کند و در راه آنها گام بردارد و به اجماع آنان استناد ورزد و علم آنها را بیاموزد و به آن عمل کند و قدر و جایگاهشان را بشناسد و آنان به امتیاز و افتخار بزرگی دست یازیدهاند که هیچ کسی بعد از آنها به آن نمیرسد هر چند مقام و جایگاه بالایی داشته باشد، آری امتیاز و افتخار رویت پیامبر صلی الله علیه وسلم و همراهی و زندگی با ایشان صلی الله علیه وسلم و شنیدن سخن ایشان و فراگرفتن دین از ایشان صلی الله علیه وسلم و رساندن آن به همان صورت به دیگران، افتخاری بس بزرگ است که منحصر به آنها میباشد و هر کسی به این دین عمل کند به آنها پاداش میرسد بدون آن که از پاداش او کم شود.
اصحاب کرام رضی الله عنهم همه عادل و ثقه هستند چون خداوند و پیامبرش صلی الله علیه وسلم آنها را درستکار و ثقه دانستهاند و ستودهاند و هیچ کس نمیتواند از کسانی عادلتر و درستکارتر باشد که خداوند آنان را برای همراهی پیامبر خود و فراگیری شریعت از ایشان صلی الله علیه وسلم برگزیده است و هیچ تائیدی بهتر و کاملتر از این وجود ندارد و آنان اولیای و برگزیدگان الهی هستند و بهترین بندگان او میباشند و آنها مطلقاً بعد از پیامبر صلی الله علیه وسلم برترین افراد این امت که بهترین امت میباشد، هستند.
پس گواهی دادن به ایمان و نیکوکاری و فضیلت و عدالت و درستکاری و علو درجات آنان، اصلی قطعی و از بدیهیات دین است، از این رو محبت آنان و دفاع از آنها و اقتدا به آنها و پیروی از آنان یعنی دین و ایمان و دشمنی و کینه ورزیدن با آنها و زبان درازی نسبت به آنها و رعایت نکردن حقشان یعنی کفر و نفاق.
«محمّد فرستادهی خداست، و کسانیکه با او هستند بر کافران سختگیر و درمیان خود مهربانند. آنانرا در حال رکوع و سجده میبینی که همواره فضل و خشنودی خدای را میجویند. نشانهی ایشان بر اثر سجده در چهرههایشان نمایان است. این وصف آنان در تورات است، و امّا توصیفشان در انجیل چنین است که همانند کشتزاری هستند که جوانههایش را بیرون زده و آنها را نیرو داده و سخت نموده، پس بر ساقههای خویش راست ایستاده باشد، به گونهای که کشاورزان را شگفتزده میسازد تا کافران را به سبب آنان خشمگین کند. خداوند به کسانی از آنان که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام دادهاند آمرزش و پاداششی بزرگ وعده دادهاست».
«اما پیامبر و کسانی که با او ایمان آوردند با مال و جانشان جهاد کردند و همۀ خوبیها و نیکیها از آن ایشان است و اینانند که رستگارانند. خداوند برای آنان باغهایی را آماده نموده است که جویبارها از زیر (درختان و کاخهای) آن روان است و در آن جاودانه میمانند. این است کامبیابی بزرگ».
«و پیشگامان نخستین از مهاجرین و انصار و کسانی که به نیکوکاری از آنان پیروی کردند، و راه ایشان را به خوبی پیمودند، خداوند از آنان خشنود است، و آنان از او خشنودند، و خداوند برایشان باغهایی آماده کرده است که از زیر (درختان) آن رودها روان است که در آنجا همیشه جاودانند، این است کامیابی بزرگ».