عقیده امام احمد در مورد صحابه

• در کتاب السنه، امام احمد بن حنبل آمده که: (و از جمله سنتها، یادآوری محاسن همه اصحاب رسول خدا صلی الله علیه وسلم و خودداری از یادآوری بدیها و اختلافاتی است که بین آنها روی داده،  هر کس اصحاب رسول خدا  صلی الله علیه وسلم و یا یکی از آنها را دشنام دهد، مبتدع، رافضی، بد ذات و بد دهان است که خداوند از او هیچ بهانه ای و هیچ فدیه ای را نمی‏پذیرد، بلکه دوست داشتن صحابه سنت است و دعا برای آنها نزدیکی به خدا حاصل می‏کند و پیروی از آنها وسیله رسیدن به خدا و تمسک به آثارشان تعالی اخلاقی است). سپس امام احمد گفت: (اصحاب رسول خدا  صلی الله علیه وسلم بعد از خلفای راشدین، بهترین امت هستند و برای هیچ کسی جایز نیست که بدیهای آنها را یادآوری نماید و بر هیچ یک از آنها عیب جویی کند و طعنه زند. پس هر کس چنین کاری کرد، بر حاکم واجب است او را ادب کند و زجر دهد و شایسته نیست که از او در گذرد).[۱]
• ابن الجوزی نامه احمد را که دارای مطلب زیر بود برای مسدد آورد:

(…و شهادت دهی بر اینکه ده نفر از اصحاب – ابوبکر، عمر، عثمان، علی، طلحه، زبیر، سعد، سعید، عبدالرحمن بن عوف، ابوعبیده بن الجراح – همگی در بهشت قرار دارند، و پیامبر  صلی الله علیه وسلم برای هر کسی شهادت به بهشت داده باشد ما نیز برای او شهادت به بهشت می‏دهیم).[۲]

• عبدالله بن احمد گفت: (از پدرم در مورد اینکه ائمه چه کسانی بودند، سؤال کردم. گفت: ابوبکر سپس عمر سپس عثمان سپس علی ).[۳]
• عبدالله بن احمد گفت: (از پدرم در مورد قومی‏که می‏گفتند: علی خلیفه نیست. سؤال کردم. گفت: این سخن زشت و پستی است).[۴]
• ابن الجوزی از احمد نقل می‏کند که: (هر کس خلافت علی را قبول نکند، از خرش گمراهتر است).[۵]
• ابویعلی از احمد نقل می‏کند که: (هر کس علی بن ابی طالب را خلیفه چهارم نداند با او صحبت نکنید و به او دختر ندهید).[۶]

 

 

[۱] – امام احمد، السنه، ص۷۷-۷۸٫

[۲] – ابن الجوزی، مناقب امام احمد، ص۱۷۰٫

[۳] – السنه، ص۲۳۵٫

[۴] – السنه، ص۲۳۵٫

[۵] – مناقب امام احمد، ص۱۶۳٫

[۶] – طبقات الحنابله (۱/۴۵).