عطر و رایحههای بهشت بر اساس اختلاف اشخاص و تفاوت جایگاه و درجاتشان با هم متفاوت است:
عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صلی الله علیه وسلم: «إِنَّ أَوَّلَ زُمْرَهٍ یَدْخُلُونَ الْجَنَّهَ عَلَى صُورَهِ الْقَمَرِ لَیْلَهَ الْبَدْرِ، ثُمَّ الَّذِینَ یَلُونَهُمْ، عَلَى أَشَدِّ کَوْکَبٍ دُرِّیٍّ فِی السَّمَاءِ إِضَاءَهً؛ لاَ یَبُولُونَ، وَلاَ یَتَغَوَّطُونَ، وَلاَ یَتْفِلُونَ، وَلاَ یَمْتَخِطُونَ أَمْشَاطُهُمُ الذَّهَبُ، وَرَشْحُهُمُ الْمِسْکُ، وَمَجَامِرُهُمُ الأَلُوَّهُ الأَنجُوجُ عُودُ الطِّیبِ وَأَزْوَاجُهُمُ الْحُورُ الْعِینُ عَلَى خَلْقِ رَجُلٍ وَاحِدٍ عَلَى صُورَهِ أَبِیهِمْ آدَمَ سِتُّونَ ذِرَاعًا فِی السَّمَاءِ».[۱]
ابوهریره صلی الله علیه وسلم میگوید: پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود: «نخستین گروهی که وارد بهشت میشوند، چهرههایشان مانند ماهِ شب چهارده میباشد و آنان که پس از ایشان وارد بهشت میگردند، همانند روشنترین ستارهی آسمان، نورانی هستند. ادرار، مدفوع، و آبِ دهان و بینی ندارند. شانههایشان از طلاست و عرقشان، بوی مشک میدهد و آتشدانهایشان از عودِ خوشبوست و همسرانشان، حورالعین و زنان زیباچشم بهشتیاند. خُلق و خوی همهی آنها یکی است (و هیچ کینهای در میانشان وجود ندارد) و قامت و اندازهی آنان همانند قامت و اندازهی پدرشان، آدم ÷، شصت ذراع است».
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ عَنْ النَّبِیِّ صلی الله علیه وسلم قَالَ: «مَنْ قَتَلَ مُعَاهَدًا لَمْ یَرَحْ رَائِحَهَ الْجَنَّهِ وَإِنَّ رِیحَهَا لَیُوجَدُ مِنْ مَسِیرَهِ أَرْبَعِینَ عَامًا».[۲]
از عبدالله بن عمر روایت است که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود: «کسی که مُعاهِدی (پناهندهای) را بکشد، بوی بهشت به مشامش نمیرسد، هر چند بوی آن از فاصله چهل سال (راه) به مشام میرسد».
[۱] – متفق علیه؛ بخاری حدیث شماره ۳۳۲۷ و مسلم حدیث شماره ۲۸۳۴ با لفظ بخاری
[۲] – بخاری حدیث شماره ۳۱۶۶