یکی از اشتباهات شیعه دادن مقام عصمت به حضرت علی و امامان دیگر است به این معنی که این افراد دچار گناه،اشتباه،لغزش،نمیشوند و از همه چی آگاهی دارن و حتی فکر گناه هم به ذهنشون نمیاد .در صورتی که حتی در قران عصمت انبیا هم ذکر نشده و تنها میتوان گفت انبیا در آوردن وحی و تبلیغ دین و رسالت معصوم بودن ( ما ینطق عن الهوی). ولی در موارد دیگر از جمله امور دنیوی معصوم نبوده اند ولی به محض ارتکاب عملی اشتباه از طریق وحی مطلع و آگاه می شدن که موارد آن در قرآن زیاد است . مثل آیات ابتدایی سوره عبس که پیامبر وقتی آن نابینا به پیش او آمد چهره درهم کشید و فورا مورد خطاب قرار گرفت . همینطور آیات ابتدایی سوره تحریم که خطاب به پیامبر میگویید چرا چیزی را که خدا برای تو حلال کرده بر خود حرام میکنی .
همینطور آیه ۴۳ سوره توبه که باز خطاب به پیامبر آمده خدا تو را ببخشد چرا قبل از اینکه دروغگو از راستگو بر تو معلوم شود به آنها اجازه دادی.
همینطور در مواردی که حضرت موسی با آن عالم ( بعضی ها گفتن آن عالم خضر بوده )همسفر شد و قرار بود که به کارهای که او انجام میدهد اعتراض نکند ولی هربار حضرت موسی اعتراض میکرد تا که از هم جدا شدند . همینطور خوردن میوه ممنوعه توسط حضرت آدم که قرار بود به آن درخت نزدیک نشود .
اما عصمت امامان :
اما در مورد امامان بدانها وحی نمیشد تا از خطای خود مطلع شوند البته شیعه معتقد به قطع وحی نیست و مسئله خاتمیت را قبول ندارند ولی حضرت علی در نهج البلاغه خطبه ۱۳۳ میفرماید :
(خداوند با فرستادن پیامبر وحی را ختم کرده است).
و در خطبه ۲۳۵ به هنگام غسل دادن پیامبر فرمود 🙁 با مرگ تو رشته پیامبری و فرود آمدن پیام و اخبار آسمانی گسست ).
اما در مورد عصمت حضرت علی در نهج البلاغه نامه ۷۱ به منذر بن الجارود عبدی که والی شیراز بود و پولهای بیت المال را دزدیده بود آمده :
و من کتاب له علیه السّلام إلى المنذر بن الجارود العبدیّ و قد خان فی بعض ما ولاّه من أعماله :
أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ صَلاَحَ أَبِیکَ غَرَّنِی مِنْکَ وَ ظَنَنْتُ أَنَّکَ تَتَّبِعُ هَدْیَهُ.
(همانا شایستگی پدرت مرا نسبت به توفریب
داد و گمان کردم همانند پدرت باشی و راه پدرت را ادامه بدهی) .
حضرت علی خودشان اعلام میکند که در انتخاب منذر بن الجارود اشتباه کرده و منذر بن الجارود حضرت علی را فریب داده . که این حرف حضرت علی مخالف عصمت مورد ادعای شیعه است.