عدم قضای حاجت در مسیر راه

عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ رضی الله عنه أَنَّ رَسُولَ اللهِ صلی الله علیه وسلم قَالَ: «اتَّقُوا اللَّعَّانَیْنِ» قَالُوا: وَمَا اللَّعَّانَانِ یَا رَسُولَ اللهِ؟ قَالَ: «الَّذِی یَتَخَلَّى فِی طَرِیقِ النَّاسِ، أَوْ فِی ظِلِّهِمْ».^[۱]

ابوهریره رضی الله عنه روایت می‌کند که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «از دو کار که باعث لعنت انسان می‌شوند، پرهیز کنید». صحابه پرسیدند: آن دو کار کدامند؟ فرمود: «قضای حاجت بر سر راه یا در سایه‌های مردم».

عَنْ جَابِرٍ: أَنَّهُ صلی الله علیه وسلم نَهَى أَنْ یُبَالَ فِی الْمَاءِ الرَّاکِدِ.[۲]

از جابر رضی الله عنه نیز روایت شده است که: «پیامبر صلی الله علیه وسلم از ادرار کردن در آب راکد نهی فرموده است».

[۱]– مسلم حدیث شماره ۲۶۹

[۲] – مسلم حدیث شماره ۲۸۱