اهل سنت و جماعت نه اهل افراط هستند و نه اهل تفریط
نه مانند روافض صحابه را دشنام و لعن میکنند و نه مانند نواصب اهل بیت را دشنام میدهند
بلکه هر دوی صحابه و اهل بیت را دوست میدارند و آنرا نشانهی اکمال ایمان میدانند، چرا که دوست داشتن هر مسلمانی واجب است.
با این وجود در مورد هیچکدام از آنها غلو نمیکنند.
ایوب سختیانی رحمه الله فرمودند:
«هرکس ابوبکر صدیق را دوست بدارد، براستی که دین را برپا داشته، و هرکس عمر را دوست بدارد، براستی که روشن ترین راه (را یافته است)، و هرکس عثمان را دوست بدارد، براستی که به نور دین منور گشته، و هرکس علی ابن ابیطالب را دوست بدارد، براستی که به دستاویزی محکم و استوار چنگ زده است، و هرکس در باره اصحاب محمد صلی الله علیه و آله و سلم نیکو بگوید و گمان نیک داشته باشد، براستی که از نفاق بریء است».
روایت لالکائی در «شرح أصول اعتقاد أهل السنه والجماعه» (۱۳۱۶/۷).