در حدیث مسلم به روایت از ابوهریرهس از رسول خدا صلی الله علیه وسلم آمده است که ایشان، پس از آنکه دربارهی دنیا و حرص بر دنیا سخن گفتند، فرمودند:
«…الرَّجُلَ یُطِیلُ السَّفَرَ أَشْعَثَ أَغْبَرَ یَمُدُّ یَدَیْهِ إِلَى السَّمَاءِ: یَا رَبِّ، یَا رَبِّ، وَمَطْعَمُهُ حَرَامٌ، وَمَشْرَبُهُ حَرَامٌ، وَمَلْبَسُهُ حَرَامٌ، وَغُذِّیَ بِالْحَرَامِ، فَأَنَّى یُسْتَجَابُ لَهُ»؟![۱]
«…گاه، کسی (در طلب دنیا) بسیار و طولانی سفر میکند و غبارآلود و خسته و مانده و خانه به دوش سفر میشود و خوراکش حرام است و لباسش حرام است و از حرام تغذیه کرده است و آنگاه، دستهایش را بلند میکند و میگوید: خدایا!… خدایا!…؛ با این حال، چگونه از وی قبول میشود»؟!
[۱]– صحیح مسلم (۱۰۱۵).