یکی از نشانه های اهل بدعت کینه و عداوت و دشمنی با اهل حدیث و کسانی است که پیرو اقوال صحابه می باشند. و در پی عیبجویی و خرده گیری از آنها هستند.
احمد بن سنان قطان رحمه الله می گوید: «هیچ مبتدعی در دنیا نیست مگر اینکه با اهل حدیث کینه و دشمنی دارد»[۱].
ابوحاتم رازی رحمه الله می گوید: «علامت اهل بدعت، عیبجویی و خرده گیری از اهل حدیث است. و علامت زنادقه این است که اهل سنت را حشویه می نامند و اینگونه می خواهند احادیث و روایات را ابطال و نابود کنند».[۲]
[۱] – اسماعیل صابونی در عقیده السلف اصحاب الحدیث، ص: ۱۳۲ آن را روایت کرده است.
[۲] – لالکائی، شرح اصول اعتقاد امل السنه: ۱/۱۷۹؛ اسماعیل صابونی، عقیده السلف و اصحاب الحدیث: ۱/۱۳۲