ابتلا به عجب و غرور، کار نیک را نیست و نابود می سازد، زیرا عجب منافی اخلاص نسبت به پروردگار عزوجل است
عیسی علیه السلام می فرمود:
ای گروه حوارییون! چه چراغهایی که باد آنها را خاموش کرده و چه عبادت کننده هایی که عجب و خودپسندی آنان را تباه ساخته است.
منهاج العابدین لأبی حامد الغزالی ص؛(۱۹۷)
آدم خودشیفته و مغرور، بیچاره و بدبخت است، زیرا می بیند که کاری را که درآن نهایت جهد و کوشش خودرا به کار برده، نیست و نابود شده است؛
پیامبرگرامی ﷺ فرمودند:
“فردی گفت: به الله سوگند، که الله متعال فلان شخص را نمی بخشد، الله سبحانه وتعالی به یکی از انبیاء خود وحی کرد که این قضاوت غلط است پس کارهایش را از سر بگیرد”.
صحیح،رواه الطبرانی عن جندب و أورده الألبانی فی صحیح الجامع، حدیث رقم:(۴۳۴۷).