عباسی‌ها و خمس

عباسی‌ها فرزندان عباس عموی پیامبر  صلی الله علیه وسلم هستند، آنها بدون اختلاف از خویشاوندان پیامبر می‌باشند و (ذی القربی) که در آیه آمده قطعاً آنها را شامل می‌شود. کلینی می‌گوید:‌ کسانی که خداوند خمس را متعلق به آنها گردانده خویشاوندان پیامبر  صلی الله علیه وسلم هستند که خداوند آنها را بیان کرده و فرموده: ﴿وَأَنذِرۡ عَشِیرَتَکَ ٱلۡأَقۡرَبِینَ ٢١۴﴾ [الشعراء: ۲۱۴]. و خویشاوندان نزدیک خود را بترسان، و آنها فرزندان پسر و دختر عبدالمطلب می‌باشند[۱]. و عباس یکی از ده فرزند عبدالمطلب است، پس نص قرآنی به هر صورتی که تفسیر شود او و فرزندانش را شامل مى‌گردد، فرزندان عباس به خلافت و حکومت رسیدند و قرن‌های زیاد حاکم و فرمانروای دولت اسلامی بودند، آنها مى‌توانستند مردم را مجبور کنند تا حق آنها را از خمس بدهند، اما هرگز چنین نکردند و تاریخ به هیچ وجه چنین چیزی را ذکر نکرده است. پس چرا آنها خمس نگرفتند؟ آیا نمی‌دانستند که دارای چنین حقی هستند؟ یا اینکه آنها عرب نبودند بنابراین قرآن برایشان مشکل بود و آن را نمی‌فهمیدند؟ یا اینکه می‌دانستند که چنین حقی دارند اما آن را رها کردند؟ پس چرا رهایش کردند؟!!! آیا با اینکه قدرت در دستشان بود و دلیل شرعی داشتند که خمس واجب است ترسیدند؟ آیا از روی پرهیزگاری آن را نگرفتند؟ یا اینکه دلشان به حال مردم می‌سوخت؟ با اینکه معتقدان به وجوب خمس آنها را متهم می‌کنند که انسانهایی بی‌رحم بوده‌اند و پرهیزگاری نداشته‌اند! و آیا کسی می‌تواند بگوید که سنت به مردم از شریعت خدا مهربان‌تر است؟ هرگز نه، یا اینکه آنها علاقه‌ای نداشتند، و با داشتن زهد و ورع خود را از چنین چیزهائی دور می‌داشتند؟ یا چیز دیگر؟!.

تنها پاسخ این است که خمس دارائی‌ها در اسلام مشروعیتی ندارد… بنابراین هیچ دولت عباسی یا علوی یا دیگر دولتی که منتسب به خاندان بنی هاشم بوده است اقدام به گرفتن خمس از ملت خود نکرده است، به خصوص که ستمگران تاریخ خواه مسلمان و خواه کافر از خوردن اموال مردم به ناحق پرهیز نمى‌کرده‌اند، و تحت هر اسمی که بوده آن را می‌خورده‌اند. پس چگونه از خوردن خمس اگر مشروع و حلال می‌بود پرهیز مى‌کردند، با اینکه در دیگر جاهها با آنکه حرام بوده پرهیز نمى‌کرده‌اند؟!.

آیا کار جایز و حلال را انجام نمی‌دادند، و همان کار از طریق حرام و ناجایز انجام می‌داده‌اند؟! آیا معقول است که ستمگری اموال زیادی را که حق او هستند رها کند تا مقدار اندکی از اموال را که خوردنش او را بدنام می‌کند به دست بیاورد و بقاپد؟!.

[۱]– الکافی ۱/۵۴۰٫