عبادات قولی

الله تعالی می‌فرماید: ﴿یَٰٓأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ ٱذۡکُرُواْ ٱللَّهَ ذِکۡرٗا کَثِیرٗا۴١﴾ [الأحزاب: ۴۱]. «ای آنانی که ایمان آورده‌اید! یاد کنید الله را یاد کردن بسیار».

پس امر الله متعال به ذکر و یاد خود، دلالت بر پسندیده بودن آن نزد الله می‌کند، پس ذکر یک نوع عبادت است.

باز می‌فرماید: ﴿ٱلَّذِینَ یَذۡکُرُونَ ٱللَّهَ قِیَٰمٗا وَقُعُودٗا وَعَلَىٰ جُنُوبِهِمۡ وَیَتَفَکَّرُونَ فِی خَلۡقِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ رَبَّنَا مَا خَلَقۡتَ هَٰذَا بَٰطِلٗا سُبۡحَٰنَکَ فَقِنَا عَذَابَ ٱلنَّارِ١٩١﴾ [آل عمران: ۱۹۱]. «کسانی‌که الله را – ایستاده و نشسته و بر پهلوهایشان افتاده – یاد می‌کنند، و درباره آفرینش آسمان‌ها و زمین می‌اندیشند (و می‌گویند): پروردگارا این را بیهوده و عبث نیافریده‌ای، تو منزه و پاکی، پس ما را از عذاب آتش محفوظ دار».

پس ستایش و مدح الله از ذاکرین در این موضع، دلالت بر این دارد که ذکر عبادت به شمار می‌رود.

و باز می‌فرماید: ﴿وَکَبِّرۡهُ تَکۡبِیرَۢا﴾ [الإسراء: ۱۱۱]. «و او را چنان‌که باید، به عظمت یاد کن (و زبان به بزرگواریش بگشا)». پس فرمان الله متعال به تکبیر و او را به عظمت یاد نمودن، بر محبوبیت این عمل نزد او تعالی دلالت دارد؛ لذا تکبیر یک نوع عبادت است.