طولانی شدن نماز و خارج شدن کسی که برای کاری عجله داشته باشد

عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِاللَّهِ رَضِیَ الله عَنْهُمَا: أَنَّ مُعَاذَ بْنَ جَبَلٍ کَانَ یُصَلِّی مَعَ النَّبِیِّ صلى الله علیه وسلم ، ثُمَّ یَرْجِعُ فَیَؤُمُّ قَوْمَهُ، فَصَلَّى الْعِشَاءَ، فَقَرَأَ بِالْبَقَرَهِ، فَانْصَرَفَ رجُلٌ، فَکَأَنَّ مُعَاذًا تَنَاوَلَ مِنْهُ، فَبَلَغَ النَّبِیَّ صلى الله علیه وسلم فَقَالَ: «فَتَّانٌ، فَتَّانٌ، فَتَّانٌ». ثَلاثَ مِرَارٍ أَوْ قَالَ: «فَاتِنًا، فَاتِنًا، فَاتِنًا». وَأَمَرَهُ بِسُورَتَیْنِ مِنْ أَوْسَطِ الْمُفَصَّلِ. (بخارى:۷۰۱)

جابر بن عبد الله رضی الله عنه می‏گوید: معاذ بن جبل رضی الله عنه معمولاً نماز عشا را پشت سر رسول اکرم صلى الله علیه وسلم ادا می کرد و بعد به مسجد محله خود، می‏رفت و برای مردم قبیله خود، امامت می‏کرد. در یکی از شب‏ها، سوره بقره را در نماز عشا قرائت نمود. نماز آنقدر طولانی شد که یکی از مقتدیا‏ن نماز را ترک کرد و رفت. معاذ به او ناسزا گفت. هنگامی که خبر به گوش آنحضرت صلى الله علیه وسلم رسید، خطاب به معاذ فرمود: «مگر تو فتنه گر هستی و می خواهی مردم را در فتنه بیندازی»؟ و این جمله را سه بار تکرار نمود. آنگاه، به او توصیه کرد که دو سوره متوسط از سوره های مفصل (از «ق» تا آخر قرآن ) را انتخاب کند و بخواند.