وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
هرجا نیاز به دعوت علنی و آشکار دارند مثل ایراد سخنرانی و ارائه درس‌ها در شهرها و روستاهای مختلف برای عموم مردم، در آنجا بطور علنی دعوت دهد و سخنرانی و موعظه نماید. اما اگر داعی می‌خواهد، شخص معینی را نصیحت کند، باید اور ا به تنهایی و بدور از چشم دیگران، با مهربانی دعوت دهد و اور ا نصیحت نماید.
امام شافعی رحمه الله می‌گوید:
| تعمدنی بنصحک فی انفراد | وجنبی النصیحه فی الجماعـه | |
| فـان النصح بین الناس نوع | من التوبیخ لا أرضی استماعه | |
| فان خالفتنی وعصیت قولی | فلا تجـزع اذا لم تعـط طاعه |
یعنی: مرا در تنهایی، نصیحت کن و از نصیحت‌کردن من در حضور دیگران بپرهیز. زیرا نصیحت کردن میان مردم، نوعی توبیخ بشمار می‌رود که تمایلی به شنیدن آن ندارم و اگر با این خواسته‌ام مخالفت کردی و به سخنانم گوش فرا ندادی، از عدم اطاعتم نیز نگران نباش.
هدف امام شافعی رحمه الله این است که اگر سخنانم را نپذیرفتی و کسی را در حضور مردم نصیحت کردی، از جبهه‌گیری آن شخص ناراحت نشو. زیرا که او، از تو انتقام می‌گیرد و در برابر تو جبهه‌گیری می‌کند و عکس العمل نشان می‌دهد.
بسیار زیادند جوانانی که گلایه می‌کنند و می‌گویند: بعضی از مردم در حضور دیگران از ما انتقاد می‌کنند و ما را ارشاد می‌نمایند؛ در حالی که این طرز برخورد باعث خشم و ناراحتی ما می‌شود.
داعیان باید بدانند که در این کار، هیچگونه مصلحتی وجود ندارد.