طائفه منصوره (گروه رستگار) (۷)

رستگاران جماعت اندکی در بین مردمند، و رسول الله ﷺ برای آنان دعا فرمود که گفت: «طُوبَى لِلْغُرَبَاءِ: أُنَاسٌ صَالِحُونَ فی أُنَاسِ سَوْءٍ کَثِیرٍ مَنْ یَعْصِیهِمْ أَکْثَرُ مِـمَّنْ یُطِیعُهُمْ»«خوشا به حال غریبان: مردمی صالح در بین مردم بدفراوان، مخالفان آنها بیشتر از موافقان آنها است.» [رواه احمد/۶۶۵۰] و قرآن‌کریم در مدح آنان چنین خبر می‌دهد: ﴿وَقَلِیلٞ مِّنۡ عِبَادِیَ ٱلشَّکُورُ﴾ [سبأ: ۱۳]«و تعداد کمی از بندگانم سپاسگزارند».

رستگاران مورد دشمنی بسیاری از مردم واقع می‌شوند، و مردم بر آنها افترا می‌کنند، و به لقب‌های بد و اوصاف زشت وصف‌شان می‌کنند، و این نمونه‌ای از حالت پیغمبران است که خداوند درباره‌ی آنها فرموده است: ﴿وَکَذَٰلِکَ جَعَلۡنَا لِکُلِّ نَبِیٍّ عَدُوّٗا شَیَٰطِینَ ٱلۡإِنسِ وَٱلۡجِنِّ یُوحِی بَعۡضُهُمۡ إِلَىٰ بَعۡضٖ زُخۡرُفَ ٱلۡقَوۡلِ غُرُورٗا﴾ [الأنعام: ۱۱۲]«و اینچنین برای هر پیغمبری دشمنی قرار دادیم شیطان‌هایی از انس و جن که برای فریباندن گفتارهای زیبا و آراسته به یکدیگر الهام می‌کنند».و رسول الله ﷺ نیز هنگامی که قوم خود را به توحید دعوت کرد، او را ساحر دروغگو خواندند، در حالی که قبل از آن او را راستگوی با امامت می‌نامیدند. این بعضی از راه و روش و علامت‌های رستگاران است، و در مطالب آینده در باره‌ی عقیده این گروه سخن خواهیم گفت، تا ما نیز به خواست خدا بر عقیده آنان باشیم.