طائفه منصوره (گروه رستگار) (۱۹)

عقیده رستگاران (طایفه منصوره):
شروط لا اله الا الله:
لا اله الا الله دارای شروطی است که هر مسلمان باید این چند شرط را رعایت کند، تا «لا اله الا الله» تحقق یابد:

انقیاد و تسلیم شدن:
یعنی تسلیم شدن به حقوق آن، و آنهم انجام عملهای واجب بطور خالص برای خدا و طلب رضای اوست.
خداوند مى‌فرماید: ﴿وَأَنِیبُوٓاْ إِلَىٰ رَبِّکُمۡ وَأَسۡلِمُواْ﴾ [الزمر: ۵۳]
«و پیش از آنکه عذاب به شما رسد، آنگاه یاری نیابید به سوی پروردگارتان باز آیید و در برابر او تسلیم شوید.»

پیامبر ﷺ فرمودند:
«لا یُؤْمِنُ أَحَدُکُمْ حَتَّى یَکُونَ هَوَاهُ تَبَعًا لِمَا جِئْتُ بِهِ».
«هیچکس از شما مؤمن نمى‌‌شود تا اینکه هوی و هوس و دوستی او تابع و موافق آنچه من آورده‌ام نباشد».
عمل به توحید تا زمانیکه شخص به آن رضایت نداشته باشد و ظاهراً و باطناً به آن منقاد و تسلیم نباشد، کفایت نمی‌کند.

خداوند متعال می‌فرماید:
﴿فَلَا وَرَبِّکَ لَا یؤْمِنُونَ حَتَّى یحَکِّمُوکَ فِیمَا شَجَرَ بَینَهُمْ ثُمَّ لَا یجِدُوا فِی أَنْفُسِهِمْ حَرَجًا مِمَّا قَضَیتَ وَیسَلِّمُوا تَسْلِیمًا﴾ [النساء: ۶۵]
«اما نه! به پروردگارت سوگند که آنان مؤمن بشمار نمی‌آیند تا تو را در اختلافات و درگیریهای خود به داوری نطلبند و سپس تنگی و ملالی در دل خود از داوری تو نداشته و کاملاً تسلیم (قضاوت تو) باشند.»

و همینطور استحکام در توحید و ملازمات آن و آنچه بر پیامبر ﷺ از جانب خداوند آمده است کفایت نمی‌کند تا هنگامیکه از رعایت آن، تکلیفی بر خود احساس نکند و کاملاً راضی شود، که:﴿لَا یجِدُوا فِی أَنْفُسِهِمْ حَرَجًا﴾، همین مفهوم را می‌دهد.
و همچنین این رضایت شخص باید ظاهراً و باطناً بدون کوچکترین اعتراض و پشیمانی باشد، در غیر آن منافی: ﴿وَیسَلِّمُوا تَسْلِیمًا﴾ است.

ابن کثیر در تفسیرش می‌گوید:
«الله متعال به ذات کریم و مقدسش قسم یاد می‌کند، که هیچ احدی ایمان ندارد، تا آنکه رسول الله ﷺ را در جمیع امور خویش به حکمیت و قضاوت نخواند، و بعداً به این قضاوت کلاً و بدون هیچ ممانعت و یا مدافعت و یا بخلی به آن تسلیم شود».

و ابن تیمیه در تفسیر این آیه در فتاوی خویش می‌گوید:
«پس هر شخصی که از سنت رسول الله ﷺ و شریعت خارج گردد، الله بذات مقدس خویش قسم یاد کرده است که او مؤمن نبوده، تا هنگامی‌که به حُکم رسول الله ﷺ در جمیع مشاجرات و اختلافهای خویش از امور دین و دنیا راضی نگردد، و در قلبش از این حکم ذره‌ای نارضایتی احساس نکند؛ که بر آن از قرآن و سنت دلایلی زیادی موجود است».

و سید قطب رحمه الله در فی ظلال القران در تفسیر این آیه می‌گوید:
«بار دیگر شرطی را در مقابل صحت ایمان و حدی برای اسلام می‌یابیم، تا جایی‌ که الله متعال به ذات خود قسم یاد کرده است، و بعداز آن برای هیچ احدی در این مورد سخنی باقی نمی‌ماند تا در مقابل ایمان شرطی بگذارد و حدی برای اسلام تعین کند، و یاتأویل کننده‌ای بتواند این نص را مطابق خواهش خویش تأویل نماید، و بگوید:یا الله بجز تو هیچ مرجع قابل احترام برای داوری و قضاوت نزد ما نیست…! اما زمانیکه موقع تحاکم برسد، آنگاه شریعت الله و حکم رسولش را ترک کرده و به سوی قوانین مردم و خواست آنها می‌شتابد، اما این عمل برای تحقق ایمان و صحت آن خیلی ناکافی است زیرا هرگز رضایت و تسلیم قلبی در آن وجود ندارد، زیرا اسلام همواره اسلام قلب و جوارح بوده است».