عقیده رستگاران (طایفه منصوره):
معنی لا اله الا الله «قسمت اول»:
بدون شک بزرگترین و با عظمتترین کلمهای که الله متعال برای پیامبرانش از آدم تا پیامبر ما ﷺ وحی نموده است، همانا کلمه توحید لا إله إلا الله میباشد.
بخاطر همین کلمه خداوند تبارک و تعالی مخولقات را آفرید، پیامبران را فرستاد، و کتابهای هدایت را نازل فرمود!
و بخاطر همین کلمه بهشت مزیّن و آراسته و آتش جهنم ،گرم و سوزنده گردانیده شده است.
بخاطر آن الله متعال جهاد و قتال را مقرر نموده، و صلح و جنگ را آفریده، و ولاء و براء را فرض گردانیده است، و گرانبهاترین اشیاء ارزان و بیارزش شده است!
هیچ چیزی نمیتواند با آن نه از جهت فضلیت و نه از جهت بزرگی برابری کند، هر مصلحت و هدفی در مقابلش کوچک هستند و هر با ارزشی نزدش بیارزش است!
کلمهای است که بر اساس آن مردم داخل بهشت و جهنم میشوند.
هر کسی حق آنرا ادا کرد و بصدق و اخلاص به آن پایبند بماند، داخل بهشت گردیده، و هر کس از آن اعراض نمود و حق آنرا ادا نکرد و با اهل آن به دشمنی پرداخت، داخل آتش جهنم میشود، و عذاب موعود در حقش متحقق میگردد.
کلمهای است که صاحبش را در آخرت نفع میرساند، ولو مرتکب گناهان زیاد به غیر از شرک شده باشد.
به غیر از لا اله الا الله هیچ چیزی به شخص نفع نمیرساند ولو میزان حسناتش به اندازه وسعت زمین و آسمانها باشد، و نزد الله پاداشی ندارد.
این کلمهای است که هرگاه در مقایسه با آسمانها و زمین ها وزن گردد، سنگینتر است، همانطور که نوح علیه السلام در هنگام مرگش برای پسر خود چنین وصیت میکند:
«تو را به لا إله إلا الله امر میکنم، که هر گاه هفت آسمان و هفت زمین در یک کف ترازو گذاشته شود، و لا إله إلا الله در کف دیگر آن، این کف سنگینی میکند، و اگر هفت آسمان و هفت زمین به شکل دائره باهم آمیخته باشند، لا إله إلا الله آنها را از هم جدا میسازد.» [رواه بخاری]
اما با وجود این در طول تاریخ هیچ کلمهای به اندازهی لا اله الا الله با تغییر و تحریف و تأویلات باطل مواجه نگردیده است.
گروههای باطل بواسطهی دامها و حیله های باطل و فاسدشان توانستهاند، کلمه توحید را از معنای حقیقی، مقاصد ربانی و اقتضاءات رحمانی آن خالی سازند، با این کلمه طوری برخورد کردند که آن را در حروف معمولی بر زبان آوردند، و با طقطق مهرههای تسبیحشان در گوشهی مسجد زینت بخشیدند، بدون اینکه قلبهایشان گرمی این کلمه را احساس کند و یا تحولی در زندگیشان ایجاد کند !
آنها این کلمه را از حقیقت و ماهیتش و از هدفی که بخاطر آن این کلمه نازل شده بود، دور نمودند و برای مردم آنرا بصورت مجرد از حروف سرد و خشک، که در هنگام دعا و مشکلات تبرکاً بر سر زبانها آورده میشود، در آوردند، بدون اینکه در حیات و اعمال و وقایع زندگیشان آنرا مورد توجه قرار داده باشند!
میگویند: یکبار این کلمه را بر زبان بیاور، بعداً هر چه خواستی انجام بده ولو بعنوان شخص وحشی و متمرد از طاعت و عبودیت الله متعال در آیی!!!