الله متعال میفرماید: ﴿إِنَّ ٱلَّذِینَ کَفَرُواْ بَِٔایَٰتِنَا سَوۡفَ نُصۡلِیهِمۡ نَارٗا کُلَّمَا نَضِجَتۡ جُلُودُهُم بَدَّلۡنَٰهُمۡ جُلُودًا غَیۡرَهَا لِیَذُوقُواْ ٱلۡعَذَابَۗ إِنَّ ٱللَّهَ کَانَ عَزِیزًا حَکِیمٗا۵۶﴾ [النساء:۵۶].
«بیگمان، کسانی را که به آیات ما کفر ورزیدند، در آتشی [سوزان] وارد خواهیم کرد که هر چه پوستشان بریان گردد، پوستهای دیگری به جایش قرار میدهیم تا [طعم] عذاب را بچشند. به راستی که الله، شکستناپذیرِ حکیم است».
و الله متعال میفرماید: ﴿إِنَّ ٱلۡمُجۡرِمِینَ فِی عَذَابِ جَهَنَّمَ خَٰلِدُونَ٧۴ لَا یُفَتَّرُ عَنۡهُمۡ وَهُمۡ فِیهِ مُبۡلِسُونَ٧۵ وَمَا ظَلَمۡنَٰهُمۡ وَلَٰکِن کَانُواْ هُمُ ٱلظَّٰلِمِینَ٧۶﴾ [الزخرف: ۷۴-۷۶].
«بیتردید، مجرمان در عذاب دوزخ جاودانند. [در حالى که عذاب] از آنان کاسته نمیشود و در یأس و نومیدی فرورفتهاند. ما به آنان ستم نکردیم؛ بلکه آنها خود به خویشتن ستم میکردند».
و الله متعال میفرماید: ﴿وَلِلَّذِینَ کَفَرُواْ بِرَبِّهِمۡ عَذَابُ جَهَنَّمَۖ وَبِئۡسَ ٱلۡمَصِیرُ۶ إِذَآ أُلۡقُواْ فِیهَا سَمِعُواْ لَهَا شَهِیقٗا وَهِیَ تَفُورُ٧ تَکَادُ تَمَیَّزُ مِنَ ٱلۡغَیۡظِۖ کُلَّمَآ أُلۡقِیَ فِیهَا فَوۡجٞ سَأَلَهُمۡ خَزَنَتُهَآ أَلَمۡ یَأۡتِکُمۡ نَذِیرٞ٨ قَالُواْ بَلَىٰ قَدۡ جَآءَنَا نَذِیرٞ فَکَذَّبۡنَا وَقُلۡنَا مَا نَزَّلَ ٱللَّهُ مِن شَیۡءٍ إِنۡ أَنتُمۡ إِلَّا فِی ضَلَٰلٖ کَبِیرٖ٩﴾ [الملک: ۶-۹].
«و برای کسانی که به پروردگارشان کافر شدند، عذاب جهنم است؛ و چه بد جایگاهی است! هنگامی که در آن انداخته شوند، نعرهای [وحشتناک] از آن میشنوند، در حالی که میجوشد. از شدت خشم، نزدیک است [جهنم] پارهپاره شود. هر گاه گروهی در آن انداخته میشوند، نگهبانانش از آنان میپرسند: «آیا بیمدهندهای به سراغتان نیامد؟» میگویند: «بله؛ بیمدهنده به سوی ما آمد، اما ما او را تکذیب کردیم و گفتیم: «هرگز الله چیزی نازل نکرده است. شما جز در گمراهی بزرگ نیستید».
عَنْ أُسَامَهَ قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه وسلم یَقُولُ: «یُجَاءُ بِالرَّجُلِ یَوْمَ الْقِیَامَهِ فَیُلْقَى فِی النَّارِ، فَتَنْدَلِقُ أَقْتَابُهُ فِی النَّارِ، فَیَدُورُ کَمَا یَدُورُ الْحِمَارُ بِرَحَاهُ، فَیَجْتَمِعُ أَهْلُ النَّارِ عَلَیْهِ فَیَقُولُونَ: أَیْ فُلانُ، مَا شَأْنُکَ أَلَیْسَ کُنْتَ تَأْمُرُنَا بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَانَا عَنِ الْمُنْکَرِ؟ قَالَ: کُنْتُ آمُرُکُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَلا آتِیهِ وَأَنْهَاکُمْ عَنِ الْمُنْکَرِ وَآتِیهِ».[۱]
اسامه میگوید: شنیدم که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «روز قیامت، مردی را میآورند و در دوزخ میاندازند. رودههایش به سرعت در آتش بیرون میریزد. و او همانند الاغی که آسیا را میچرخاند، دور خود میگردد. دوزخیان، اطراف او جمع میشوند و میگویند: فلانی! تو را چه شده است مگر تو ما را امر به معروف و نهی از منکر نمیکردی؟ میگوید: (بله) شما را امر به معروف میکردم ولی خودم آن را انجام نمیدادم و شما را از منکر باز میداشتم اما خودم آن را انجام میدادم».
[۱] – متفق علیه؛ بخاری حدیث شماره ۳۲۶۷ و مسلم حدیث شماره ۲۹۸۹ با لفظ بخاری