مردی نزد رسول خدا صلى الله علیه و سلم آمد و عرض کرد:
ای رسول الله صلی الله علیه و سلم من نزدیکانی دارم که با آنها پیوستگی نموده و صله ی رحم را بجای می آورم، ولی آنها با من قطع مراوده می کنند و من با آنها احسان و نیکی می کنم، ولی آنها با من بدی می کنند و من در برابر شان از حلم و بردباری کمک می گیرم، در حالیکه آنها بر من خشم و تندی می ورزند
پیامبر صلى الله علیه و سلم فرمود:
اگر چنانچه که گفتی باشی، مثل آنست که خاکستر داغ به آنها بخورانی و همیشه همراه تو از طرف خداوند یار و مددگاری بسر می برد تا بر این روش و طریق ادامه دهی
[مسلم]