صفه و اصحاب صفه

چون بعد از تحویل قبله؛ روی مسجد نبوی به طرف بیت الله شد ؛ دیوار قبله ی اول با آن جایی که متصل به آن بود ؛‌ جهت فقرا و مساکین و اشخاص بی خان و مان گذاشته شد 

سپس آن جا به نام صفه معروف گردید. صفه در اصل سایبان و جای سایه دار را می گویند . مسلمانان مستضعفی که جهت یادگرفتن احادیث قدسیه و شنیدن کلمات نبویه به بارگاه نبوت و رسالت تشریف می آوردند 

همین جا سکونت اختیار می کردند و مردم آن ها را به اصحاب صفه یاد می کردند . گویا این خانقاه همان بشیر و نذیر و نبی فقیری بود که به رضا و رغبت خویش ؛فقیری را بر سلطنت ترجیح می داد.

 و گروهی از اصحاب صفه ؛ ارباب توکل و اصحاب تبتل نبز بودند که شب و روز جهت تزکیه ی نفس و یاد گرفتن کتاب و حکمت ؛ خدمت آن حضرت صلی الله علیه و سلم موجود بودند و به تجارت و زراعت سر و کاری نداشتند 

ایشان چشم های خود را جهت دیدار رسول الله صلی الله علیه و سلم و گوش های شان را جهت شنیدن کلمات قدسیه و چشم های خویش را برای صحبت و معیت وی وقف کرده بودند 

 منبع : سیرت مصطفی ؛جلد اول ؛ ص(۵۵۸)