بخاری، باب «سوره الفتح» باب: [قول الله تعالى: ﴿یَٰٓأَیُّهَا ٱلنَّبِیُّ إِنَّآ أَرۡسَلۡنَٰکَ شَٰهِدٗا وَمُبَشِّرٗا وَنَذِیرٗا ۴۵﴾]
۱۹۶- «عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرِو بْنِ العَاصِ رضی الله عنهما أَنَّ هَذِهِ الآیَهَ الَّتِی فِی القُرْآنِ: ﴿یَٰٓأَیُّهَا ٱلنَّبِیُّ إِنَّآ أَرۡسَلۡنَٰکَ شَٰهِدٗا وَمُبَشِّرٗا وَنَذِیرٗا ۴۵﴾ [الأحزاب: ۴۵]. قَالَ فِی التَّوْرَاهِ: یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاکَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا ونَذیراً وَحِرْزًا لِلْأُمِّیِّینَ، أَنْتَ عَبْدِی وَرَسُولِی، سَمَّیْتُکَ المُتَوَکِّلَ، لَیْسَ بِفَظٍّ وَلاَ غَلِیظٍ، وَلاَ سَخَّابٍ بِالأَسْوَاقِ، وَلاَ یَدْفَعُ السَّیِّئَهَ بِالسَّیِّئَهِ، وَلَکِنْ یَعْفُو وَیَصْفَحُ، وَلَنْ یَقْبِضَهُ اللَّهُ حَتَّى یُقِیمَ بِهِ المِلَّهَ العَوْجَاءَ، بِأَنْ یَقُولُوا: لاَ إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ فَیَفْتَحَ بِهَا أَعْیُنًا عُمْیًا، وَآذَانًا صُمًّا، وَقُلُوبًا غُلْفًا».
- «از عبدالله بن عمرو بن عاص رضی الله عنهما روایت شده است که گفت: این آیهای که در قرآن ذکر شده است و میفرماید: ﴿یَٰٓأَیُّهَا ٱلنَّبِیُّ إِنَّآ أَرۡسَلۡنَٰکَ شَٰهِدٗا وَمُبَشِّرٗا وَنَذِیرٗا ۴۵﴾ [الأحزاب: ۴۵].«ای پیامبر! ما تو را به عنوان گواه و مژدهرسان و بیمدهنده فرستادهایم»، در تورات (نیز چنین) گفته است: «ای پیامبر! ما تو را به عنوان گواه و مژدهرسان و بیمدهنده فرستادیم و تو را به عنوان پناهگاهی [برای مردم] امی قرار دادیم، تو بندهی من و فرستادهی من هستی. تو را [به خاطر قناعت و اعتمادت به خداوند] متوکل نامیدم، این پیامبر نه بداخلاق و تندخوست و نه قساوت قلب دارد، او فردی نیست که [به سبب تندخوییاش] در بازار [و میان جمع مردم] داد و فریاد راه بیندازد، او هرگز جواب بدی را با بدی نمیدهد، بلکه میبخشد و [نسبت به کسی که نسبت به او بدی انجام داده است] گذشت میکند و خداوند جان او را نمیگیرد، تا زمانی که ملت کجرو و گمراه را به وسیلهی او [به راه راست] هدایت دهد و راست کند به این که [بعد از گمراهیشان] بگویند: هیچ خدایی جز الله نیست، آن وقت با این جمله است که چشمهای کوری را بینا و گوشهای کری را شنوا و دلهای فروبستهای را باز میکند».