﴿وَبَشِّرِ ٱلصَّٰبِرِینَ ١۵۵ ٱلَّذِینَ إِذَآ أَصَٰبَتۡهُم مُّصِیبَهٞ قَالُوٓاْ إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّآ إِلَیۡهِ رَٰجِعُونَ ١۵۶ أُوْلَٰٓئِکَ عَلَیۡهِمۡ صَلَوَٰتٞ مِّن رَّبِّهِمۡ وَرَحۡمَهٞۖ وَأُوْلَٰٓئِکَ هُمُ ٱلۡمُهۡتَدُونَ ١۵٧﴾[البقره: ۱۵۵-۱۵۷].
«و مژده ده شکیبایان را: [همان] کسانی که چون مصیبتی به آنان برسد، میگویند: «ما از آن خدا هستیم، و به سوی او باز میگردیم» بر ایشان درودها و رحمتی از پروردگارشان [باد] و راهیافتگان [هم] خود ایشانند».
صابران
صبورند در برابر مصائب.
در آزمایش و امتحان الهی صبر و شکر را فراموش نمیکنند.
و یقین دارند که به سوی پروردگار خویش رجوعکنندگانند.
داخل شدن در گروه صابران آسان نیست بلکه بر مصیبت صبر و شکر گردانیدن است پس بشارت بر آنان به درود و مهربانی از جانب پروردگارشان.