صفاتِ بهشت (۱)

﴿بهشت خانه ی همیشگی است﴾:

إن المرد إلی الله إلی جنه أو نار خلود بلا موت و إقامه بلا ظعن (فی معجم الطبرانی)

رسول مقبول صلی الله و علیه وسلم فرمودند:
﴿بازگشت به سوی خدا یا به سوی بهشت یا جهنم است که آن داخل شدن بدون مرگ و اقامت بدون سفر می باشد﴾

﴿بهشت مکانی پر از نعمت است که در آن سختی و بدبختی وجود ندارد.﴾

أَنَّ رَجُلًا مِنْ أَهْلِ الْجَنَّهِ اسْتَأْذَنَ رَبَّهُ فِی الزَّرْعِ فَقَالَ لَهُ أَلَسْتَ فِیمَا شِئْتَ قَالَ بَلَی وَلَکِنِّی أُحِبُّ أَنْ أَزْرَعَ قَالَ فَبَذَرَ فَبَادَرَ الطَّرْفَ نَبَاتُهُ وَاسْتِوَاؤُهُ وَاسْتِحْصَادُهُ فَکَانَ أَمْثَالَ الْجِبَالِ فَیَقُولُ اللَّهُ دُونَکَ یَا ابْنَ آدَمَ فَإِنَّهُ لَا یُشْبِعُکَ شَیْءٌ (صحیح بخاری)

﴿مردی از اهل بهشت از خداوند خواست که به او اجازه دهد کشاورزی کند. خداوند به او فرمود: آیا آنچه خواستی در آن نیافتی؟ گفت: بلی ولی دوست دارم که زراعت کنم. فرمود: بذر بپاش. پس گیاه آن در یک چشم به هم زدن رشد کرد و راست شد و درو گردید و مانند کوهی جمع گردید. الله می گوید: ای بنی آدم آن را بگیر. همانا هیچ چیز تو را سیر نمی کند.﴾

در آنجا به بزرگترین نعمت که دیدن پروردگار در هر روز جمعه است می رسند آن روز، روز درخواست چیز بیشتر است اما آنها به دیدن پروردگار اشتیاق بیشتری دارند.

﴿بهشت بازار دارد﴾

إِنَّ فِی الْجَنَّهِ لَسُوقًا یَأْتُونَهَا کُلَّ جُمُعَهٍ فَتَهُبُّ رِیحُ الشَّمَالِ فَتَحْثُو فِی وُجُوهِهِمْ وَثِیَابِهِمْ فَیَزْدَادُونَ حُسْنًا وَجَمَالًا فَیَرْجِعُونَ إِلَی أَهْلِیهِمْ وَقَدْ ازْدَادُوا حُسْنًا وَجَمَالًا فَیَقُولُ لَهُمْ أَهْلُوهُمْ وَاللَّهِ لَقَدْ ازْدَدْتُمْ بَعْدَنَا حُسْنًا وَجَمَالًا فَیَقُولُونَ وَأَنْتُمْ وَاللَّهِ لَقَدْ ازْدَدْتُمْ بَعْدَنَا حُسْنًا وَجَمَالًا (رواه مسلم وأخرج الإمام أحمد فی المسند وابن ماجه فی سننه)

﴿همانا در بهشت بازاری وجود دارد که بهشتیان هر جمعه به آنجا می روند پس نسیم شمال به وزیدن در می آید که بر صورتها و لباسهایشان برمی خورد آنگاه حسن و جمالشان زیاد می شود. به سوی اهلشان برمی گردند در حالیکه جمالشان زیاد شده است. اهلشان به آنها می گویند: قسم به خدا بعد از اینکه از پیش ما رفتید زیبایی و جمالتان زیاد شده است. آنها نیز در جواب می گویند: قسم به خدا شما نیز حسن و جمالتان زیاد شده است﴾.