بنده مومن بر دشمنان ستم نمی کند، و برای رعایت دوستان مرتکب گناه نمی شود، امانت را تلف نمی کند، حسود و بدگو و لعنتگر نیست، حق را می گوید اگر چه از او شهادت نخواهند، لقب های بیجا به کار نمی برد، درنماز خاشع است، و در کار زکات سریع است، در مصیبت وقـار دارد و بهنگام نعمت شکر گزار است ، به آنچه دارد قانع است؛ و بخل، او را از کار نیک باز نمی دارد، با مردم است تا یاد بگیرد، با آنها گفتگو می کند تا بفهمد، و صـبـور است در هنگام ستم دیدگی .