وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
حقیقت آنست که حکم به اسناد معینی بعنوان صحیح‌ترین سندها داده نمی‌شود، بلکه حکم به صحیح‌ترین سندها به نسبت یک صحابی یا سرزمینی یا موضوعی داده میشود، مثلا گفته میشود:
صحیح‌ترین سندها نسبت به ابوبکر، صحیح‌ترین سندها نسبت به اهل حجاز یا صحیح‌ترین سندها نسبت به حدیث نزول. (أصح أسانید أبی بکر، أصح أسانید أهل حجاز، أصح أسانید حدیث نزول).
و علما صحیح‌ترین سندها را به نسبت برخی صحابه چنین ذکر کرده‌اند:
صحیح‌ترین سندها به نسبت ابی هریره: زهری عن سعید بن المسیب عن أبی هریره.
صحیح‌ترین سندها به نسبت عبد الله بن عمر بن الخطاب: مالک عن نافع عن ابن عمر.
صحیح‌ترین سندها به نسبت انس بن مالک: مالک عن الزهری عن أنس.
صحیح‌ترین سندها به نسبت عایشه: هشام بن عروه عن أبیه عن عائشه.
صحیح‌ترین سندها به نسبت عبد الله بن عباس: زهری عن عبید الله بن عبدالله بن عتبه عن ابن عباس.
صحیح‌ترین سندها به نسبت جابر بن عبد الله: سفیان بن عیینه عن عمرو بن دینار عن جابر.
و اما روایت عمرو بن شعیب از پدرش (شعیب) از جدش (یعنی جد پدرش شعیب)- عبد الله بن عمرو بن العاص؛ برخی در مورد این (سند) مبالغه کرده‌اند و حتی آن را بعنوان صحیح‌ترین سندها قرار داده‌اند، ولی بعضی این ادعا را رد کرده‌اند و گفته‌اند که شعیب جد خود (عبدالله) را درک نکرده است و لذا سند منقطع خواهد بود. ولی راجح آنست که این ادعا صحیح و مقبول است، چنان‌که بخاری گوید: «احمد بن حنبل وعلی بن مدینی و اسحاق بن راهُوَیه و ابا عبید و عامه‌‌ی اصحابمان (اهل حدیث) را دیدم که به حدیث (عمرو بن شعیب از پدرش از جدش) احتجاج می‌کردند و احدی از مسلمین این امر را رد نکردند، حال بعد از آن‌ها چه کسانی هستند که بتوانند (بر این سند خرده بگیرند)؟.
و اما این ادعا که شعیب جد خویش را درک نکرده، قول مردودی است؛ زیرا سماع شعیب از جدش عبدالله ثابت شده است و لذا انقطاعی در آن وجود نخواهد داشت، شیخ الاسلام ابن تیمیه گوید: «ائمه‌‌ی اسلام و جمهور علما به حدیث عمرو بن شعیب -مادامی که روایت نسبت داده شده به او صحیح باشد- احتجاج می‌کنند».[۱]
[۱]– برخی از محدثین حکم به صحیح‌ترین سندها بطور مطلق و بدون قید نموده‌اند، چنان‌که از امام احمد و اسحاق بن راهویه نقل شده که آن‌ها صحیح‌ترین سندها را «زهری از سالم از پدرش» می‌دانستند.
همچنین نقل شده که صحیح‌ترین سندها نزد:
ابن المدینی و فلاس: ابن سیرین از عبیده از علی (ابن ابیطالب).
یحیی بن معین: أعمش از ابراهیم از علقمه عن عبدالله (بن عمر بن خطاب).
بخاری: مالک از نافع از ابن عمر.
ابوبکر بن ابی شیبه: زهری از علی بن حسین از پدرش از علی، است.
ولی همانطور که مؤلف نیز اشاره نمودند، حکم به صحیح‌ترین سندها بطور مطلق داده نمی‌شود. (و نگاه کنید به: تیسیر مصطلح الحدیث، ص۳۳).