صبر کند و به امید پاداش خداوند باشد

در حدیث اسامه بن زید آمده است:

«أَرْسَلَتْ إِلَیهِ إِحْدَی بَنَاتِهِ تَدْعُوهُ وَتُخْبِرُهُ أَنَّ صَبِیا لَهَا أَوْ ابْنًا لَهَا فِی الْمَوْتِ فَقَالَ لِلرَّسُولِ: ارْجِعْ إِلَیهَا فَأَخْبِرْهَا أَنَّ لِلهِ مَا أَخَذَ وَلَهُ مَا أَعْطَى وَکُلُّ شَىءٍ عِنْدَهُ بِأَجَلٍ مُسَمَّى فَمُرْهَا فَلْتَصْبِرْ وَلْتَحْتَسِبْ».^[۱]

یکی از دختران پیامبر صلی الله علیه وسلم کسی را نزد پیامبر صلی الله علیه وسلم فرستاد که او را دعوت کند و به او خبر دهد که کودکی – یا پسری – از آن او در حال مرگ است، پیامبر صلی الله علیه وسلم به قاصد فرمود:

«نزد او بازگرد و به او بگو که خداوند، هر چه را که می‌گیرد یا عطا می‌کند، از آن او و ملک اوست و هر چیز نزد او، وقت معینی دارد؛ بگویید صبر کند و به امید پاداش خداوند باشد».

[۱]– بخاری، ۶۸۲۹ و مسلم، ۱۵۳۱٫