صبر و شکیبایی از عادات مردان برجسته و استثنایی است؛ آنهایی که با دلی باز و ارادهای قوی و تسلیم ناپذیر با ناخوشیها روبرو میشوند. اگر من و تو صبر نکنیم، چه میتوانیم بکنیم؟ آیا تو راهکاری غیر از صبر نمودن سراغ داری؟ آیا توشهای غیر از شکیبایی داری؟ یکی از بزرگان در میدانی که بلاها در آن میتاختند و سختیها، در وجود او با یکدیگر مسابقه میدادند، هرگاه از سختی و مشکلی بیرون میآمد، با سختی و مشکلی دیگر روبرو میشد، اما صبر و شکیبایی را سپر خویش نموده و زره اعتماد به خدا را بر تن کرده بود. آری! بزرگان، چنین میکنند؛ آنها با سختیها به نبرد و مبارزه میپردازند و بلاها را دور میاندازند. مردم، برای عیادت ابوبکر رضی الله عنه که بیمار بود، آمدند و گفتند: آیا طبیبی را برای معاینهات فرانخوانیم؟ گفت: طبیب مرا معاینه کرده است. گفتند: چه گفت؟ ابوبکر رضی الله عنه فرمود: او، میگوید: «من، هر آنچه بخواهم، میکنم. شکیبا باش و بدان شکیبایی ات برای خدا و به یاری اوست؛ با این باور که مشکلات حل خواهند شد و پایان خوبی خواهند داشت و با طلب پاداش و امید به اینکه گناهان زدوده خواهند شد، شکیبایی بورز؛ هرچند حوادث تیره و تار باشند و درها، به رویت بسته و تاریک؛ چون پیروزی، با صبر و شکیبایی همراه است و به دنبال سختی، آسانی خواهد بود.
سیرۀ بزرگان را مطالعه نمودم و از بزرگی صبر و شکیبایی آنان و از توان تحملشان به حیرت افتادم. مصیبتها بر آنان چون قطرههای سرد باران فرو میریخته و آنها مانند کوهها، استوار و همچون حق، پابرجا بودهاند. بدین سان پس از مدت کوتاهی، ناگهان طلوع فجر پیروزی و موفقیت، چهرههایشان را درخشان مینموده است. آنها، فقط به صبر و شکیبایی اکتفا نکردند؛ بلکه به مبارزه و جنگ با حوادث و بلاها پرداختند و در برابر مصایب فریاد بر آوردند و آن را به مبارزه طلبیدند.