صبر بر گرسنگی

«وعن النُّعمانِ بن بشیرٍ رضی الله عنه قال: لقد رَأَیْتُ نَبِیَّکُمْ صلی الله علیه وسلم وما یَجِدُ مِنْ الدَّقَلِ ما یَمْلأُ به بَطْنَه»،

رواه مسلم.

«نعمان بن بشیر رضی الله عنه گفت:
پیامبر شما صلی الله علیه وسلم را دیدم در حالیکه خرمای ناسرهء نمی‌یافت که شکم خود را سیر کند».

«وعن سهل بن سعدٍ رضی الله عنه ، قال: ما رَأى رُسولُ صلی الله علیه وسلم النّقِیُّ منْ حِینَ ابْتعَثَهُ اللَّه تعالى حتَّى قَبَضَهُ اللَّه تعالى، فقیل لَهُ هَلْ کَانَ لَکُمْ فی عهْد رسول اللَّه صلی الله علیه وسلم مَنَاخل؟ قال: ما رأى رسولُ اللَّه صلی الله علیه وسلم مُنْخَلاَ مِنْ حِینَ ابْتَعثَهُ اللَّه تَعَالَى حَتَّى قَبَضُه اللَّه تعالى، فَقِیلَ له: کَیْفَ کُنْتُمْ تَأْکُلُونَ الشَّعِیرَ غیرَ منْخُول؟ قال: کُنَّا نَطْحُنَهُ ونَنْفُخُه، فَیَطیرُ ما طار، وما بَقِی ثَرَّیْناه». رواه البخاری.

«از سهل بن سعد رضی الله عنه روایت شده که گفت:
رسول الله صلی الله علیه وسلم از حینی که خداوند ایشان را فرستاد، تا زمانی که روحشان را قبض نمود، نان سفید خالص (یعنی طعام بی‌سبوس و پاکیزه از پوست گندم) را ندیدند. به او گفته شد: آیا شما در زمان رسول الله صلی الله علیه وسلم مناخل (طعامی که از جو پوست شده درست شده باشد) داشتید؟
گفت: رسول الله صلی الله علیه وسلم از زمانی که خداوند ایشان را مبعوث نمود تا زمانی که روحشان را قبض نمود، مناخل را ندیدند.
به او گفته شد: چطور شما جو پوست نگرفته را می‌خوردید؟
گفت: جو را آرد نموده و آنرا پف می‌کردیم، آنچه که می‌رفت، می‌رفت، آنچه باقی می‌ماند، آنرا خمیر می‌کردیم».