صاحب لقب

صاحب (یار و رفیق‌ هم‌دل) را خداوند متعال در قرآن کریم، بر ابوبکر رضی الله عنه نهاده است.
(توبه آیه ۴۰)
یعنی: «اگر پیامبر را یاری نکنید، خدواند،
(او را یاری می‌کند، همان‌گونه که قبلاً)
او را یاری کرد؛ آن‌گاه که کافران، او را
(از مکه) بیرون کردند، در حالی که او،نفر دوم از دو تن بود.
هنگامی که آن دو (پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم و ابوبکر رضی الله عنه) در غار
(ثور) بودند، (ابوبکر رضی الله عنه، ناراحت بود که مبادا به پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم گزندی، از سوی مشرکان برسد.)
در این هنگام پیامبر صلى الله علیه و آله وسلم، خطاب به رفیقش گفت: غم مخور که خدا با ما است.
پس خداوند، آرامش خود را بر او نازل کرد
(و ابوبکر رضی الله عنه در پرتو الطاف الهی، آرام گرفت.) و خداوند، پیامبرش را با سپاهیانی یاری فرمود که شما، آنان را ندیدید و سخن کافران (و شرک و توطئه‌شان درباره‌ی قتل پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم) را پایین کشید (و ناکام نمود) و در هر حال کلمه‌ی اللهI
و سخن (و شریعت) الهی، بالا و برتر است و خداوند، باعزت و حکیم می‌باشد.»
علما بر این اجماع کرده‌اند که رفیق و همراه دل‌سوز پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم در سفر هجرت، ابوبکرصدیق رضی الله عنه بوده‌است. انس رضی الله عنه می‌گوید که ابوبکر رضی الله عنه چنین‌ گفته‌است: هنگامی که در غار ثور بودیم، به پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم گفتم: «اگر یکی از این مشرکان به پایین پاهایش بنگرد، حتماً ما را می‌بیند!»
پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم فرمودند:
(ما ظنک یا أبابکر باثنین اللّه ثالثهما)
یعنی: «ای ابوبکر! گمان تو درباره‌ی دو نفر که سومین آنها، خداست، چه می‌باشد؟»
حافظ‌ ابن‌حجر رحمه ‌الله می‌گوید: یکی از بزرگ‌ترین مناقب و فضایل ابوبکر رضی الله عنه، این است که خداوند در آیه ۴۰ سوره‌ی توبه، او را به صاحب و یار دل‌سوز پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم یاد فرموده که بدون هیچ تردید و اختلافی، منظور از از صاحب در این آیه، ابوبکر رضی الله عنه می‌باشد.
احادیثی که به همراهی ابوبکر رضی الله عنه با رسول‌خداصلی الله علیه وآله وسلم در غار دلالت می‌کند، مشهور و بسیار است و کس دیگری به این فضیلت، دست نیافته‌است.

(نام کتاب:خلفای راشدین؛ابوبکرصدیق رضی الله عنه، مؤلف:دکترعلی صلابی)