وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
اهل سنت و الجماعت شعائر اسلام و دین همانند نماز جماعت و جمعه و نماز عید و نماز طلب باران، و حج و جهاد به همراه حکام خواه نیکوکار باشند یا فاسق باشند، برخلاف بدعت گذاران، را برپا می‌دارند و برای ادای نمازهای فرض در اول وقت به همراه جماعت می‌شتابند ـ خواندن نمازها در اول وقت افضل است به جز نماز عشاء ـ و به فروتنی در نماز امر می‌کنند، چنان که خداوند می‌فرماید: ﴿قَدۡ أَفۡلَحَ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ١ ٱلَّذِینَ هُمۡ فِی صَلَاتِهِمۡ خَٰشِعُونَ٢﴾ [المؤمنون: ۱-۲].
«مسلّماً مؤمنان پیروز و رستگارند. کسانی‌که در نمازشان فروتن و خاشع هستند».
و اهل سنت و الجماعت به تلاش در طاعت و عبادت خدا و به خواندن نماز شب و احیای شب‌ها با نماز و تلاوت قرآن توصیه می‌کنند، زیرا این کار از رهنمودهای رسول اکرم صلی الله علیه وسلم است، و خداوند هم به پیامبرش فرمان می‌دهد که نماز شب بخواند و بر آن مواظبت نماید، چنان که از عائشه ل روایت است که پیامبر صلی الله علیه وسلم چنان در شب‌ها عبادت می‌کرد که پاهایش ورم می‌نمود. عائشه گفت: ای رسول خدا صلی الله علیه وسلم چرا چنین می‌کنی و حال آن که خداوند گناهان گذشته و آینده‌ات را بخشده است؟ فرمود: «آیا بنده‌ای شکرگزار نباشم»[۱].
و اهل سنت و الجماعت در مواقع آزمایش و مصیبت با شکیبایی به هنگام بلا و شکرگزاری به هنگام آسایش ثابت قدم می‌مانند، خداوند متعال می‌فرماید: ﴿إِنَّمَا یُوَفَّى ٱلصَّٰبِرُونَ أَجۡرَهُم بِغَیۡرِ حِسَابٖ﴾ [الزمر: ۱۰].
«قطعاً به شکیبایان پاداششان به تمام و کمال و بدون حساب داده می‌شود».
و رسول اکرم صلی الله علیه وسلم می‌فرماید: «پاداش بزرگ با بلای بزرگ است، و هرگاه خداوند قومی را دوست بدارد آنان را می‌آزماید، پس هر کسی راضی شد، خداوند از او راضی می‌شود و هر کسی ناراضی شد، خدا نیز از او ناراضی خواهد بود»[۲].
و اهل سنت از خداوند بلا نمی‌خواهند و هیچگاه آرزوی بلا و مصیبت را نمی‌کنند، چون نمی‌دانند آیا در آن ثابت قدم می‌مانند یا نه؟ ولی وقتی به بلا گرفتار شوند صبر پیشه می‌کنند، و رسول اکرم صلی الله علیه وسلم می‌فرماید: «روبرو شدن با دشمن را آرزو نکنید و از خداوند بخواهید که شما را در امان قرار دهد؛ اما وقتی با آن‌ها روبرو شدید صبر کنید، و بدانید که بهشت زیر سایه شمشیرهاست»[۳].
و اهل سنت و الجماعت به هنگام سختی ها و مصائب از رحمت الهی ناامید نمی‌شوند، چون خداوند ناامیدی را برای مومنان حرام کرده است، اما ایام بلا را در حالی به سر می‌کنند که به فتح و پیروزی نزدیک و قطعی امیدوارند، چون آنان به وعده الهی و نصرت خداوندی اعتماد دارند، و ایمان دارند که سختی آسانی به دنبال دارد و به همراه سختی و مضیقه راه برون رفت خواهد آمد، و قبل از همه چیز اسباب مصیبت و بلا را در وجود خود می‌جویند، و معتقدند که مصائب و بلاهایی که به آن‌ها می‌رسد به سبب گناهانی است که مرتکب شده‌اند، و معتقدند که گاهی کمک و یاری خداوند به سبب ارتکاب گناه یا کوتاهی ورزیدن در عبادت و یا اتباع سنت و یا عمل به آن، به تاخیر می‌افتد زیرا خداوند متعال می‌فرماید: ﴿وَمَآ أَصَٰبَکُم مِّن مُّصِیبَهٖ فَبِمَا کَسَبَتۡ أَیۡدِیکُمۡ وَیَعۡفُواْ عَن کَثِیرٖ٣٠﴾ [الشورى: ۳۰].
«و هر مصیبتی که گریبانگیرتان شود، به خاطر کارهایی است که خود کرده‌اید، و خداوند از بسیاری (از کارهای شما) گذشت می‌کند».
و آنان در سختی و در نصرت دین بر اسباب زمینی و فریبندگی‌های دنیوی و سنت‌های هستی تکیه نمی‌کنند و از طرفی نیز از آن غافل نمی‌شوند و به عنوان سبب از آن بهره می‌جویند، همان طور که شریعت به ما فرمان داده است، ولی قبل از آن معتقدند که….. الهی و استغفار از گناهان و تکیه بر خداوند و شکرگزاری در حال رفاه و آسایش از اسباب مهم برای گشایش و دوز شدن سختی‌هاست.
[۱]– بخاری.
[۲]– بخاری.
[۳]– بخاری.