وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
عبدالحسین شرف الدین میگوید :« شیعیان با بن عقیل رفت و آمد کردند تا اینکه نعمان بن بشیر که از طرف معاویه والی کوفه بود و یزید هم او را ابقاء کرده بود .از محل اختفای مسلم آگاه شد، اما هیچ رفتار بدی با او نکرد» .( المجالس الفاخره ص۶۱ )
و اما نتیجه ی این همه بیعت شیعیان:
باقر شریف شیعی میگوید: «کوفیان نامه ها و بیعتی که با دست نماینده امام کرده بودند را فراموش کردند». ( حیاه الحسین ج۲ ص۳۷۰)
عباس قمی می گوید : «سپس امام حسین تا سحر منتظر ماند و آنوقت به خدمتکاران و جوانان دستور داد آب زیادی بر دارند؛ آب برداشتند و حرکت کردند و رفتند تا به محلی بنام زباله رسیدند، لذا یارانش را جمع کرد و نام های را در آورد و خواند .در آن نامه نوشته شده بود : [ بسم الله الرحمن الرحیم اما بعد :خبر دردناکی به ما رسیده ! مسلم بن عقیل و هانی بن عروه و عبدالله بن یقطر را کشتند! و فرمود: شیعیان ما دست از یاری ما برداشتند و ما را تنها گذاشتند، لذا هر کس دوست دارد؛ بر گردد باکی نیست و مورد سرزنش واقع نخواهد شد بنابراین کسانی که به طمع مال و مقام آمده بودند پراکنده شدند تا این که تنها با خانواده اش و یاران باقی ماند که با ایمان و یقین از او پیروی کرده بودند ]».( منتهی الآمال، ج۱ ص۴۶۲ – نفس المفهوم، ص۱۶۷ – بحار الانوار،ج۴۴ ص۳۷۴ – لواعج الاشجان، ص۶۷ – المجالس الفاخره ص۸۵ – خیر الاصحاب ص۳۷و۱۰۷ نوشته عبدالهادی الصالح )
چنین خیانت کردند مردم عراق به حسین رضی الله عنه
کسانی که ادعای شیعه بودن علی رو میکنند
اینگونه بودند. حال از همان زمان به بعد اینا به سر و صورت خود میزنند.
آری این است حسین. این است مظلوم و این است خیانت.
به کدامین راه چنین شتابان؟!