شیطان روزی به خداوند گفت: تو مرا به دوزخ خواهی انداخت ولی من تو را شش هزار سال عبادت کرده‌ام، پس لااقل عوض عبادت‌های من را به من بده؟

شیطان روزی به خداوند گفت: تو مرا به دوزخ خواهی انداخت ولی من تو را شش هزار سال عبادت کرده‌ام، پس لااقل عوض عبادت‌های من را به من بده؟ خداوند فرمود: هر دعایی که از من بخواهی مستجاب می‌کنم. ۱- شیطان گفت: عُمر مرا تا روز قیامت زیاد کن! خداوند قبول کرد. ۲- شیطان گفت: به هر انسانی که فرزندی می‌دهی به من نیز فرزندی عطا کن تا در دوش فرزندان انسان بگذارم و تا لحظه­ی مرگ آن‌ها را وسوسه نمایم! خداوند قبول کرد^([۱]). ۳- شیطان گفت: جادّه و راه رفت و آمد من را در انسان‌ها رگ‌های آن‌ها قرار بده تا مثل خون آن‌ها در بدن‌شان به گردش در‌آیم! خداوند قبول کرد. ۴- شیطان گفت: کاری کن من انسان‌ها را ببینم ولی آن‌ها مرا نبینند! خداوند قبول کرد. ۵- شیطان گفت: جایگاه دستور و فرمان دادن مرا در قلب و فکر انسان‌ها قرار بده تا هر لحظه به آن‌ها دستور بدهم! خداوند قبول کرد. ۶- شیطان گفت: کاری کن خودم را به هر شکلی که خواستم در بیاورم، انسان، حیوان، جانور و خزنده! خداوند قبول کرد. ۷-  خدایا کاری کن زمانی‌که عزرائیل برای گرفتن جان بندگانت می‌آید من نیز در کنار او حضور یابم و کسانی را که به رنج سکرات گرفتار شده‌اند با وعده­ی سیری از تشنگی و گرسنگی به طرف خود متمایل سازم! این را نیز خداوند قبول کرد. مانند لحظه­ی فوت حضرت احمد بن حنبل، زمانی‌که حضرت احمد بن حنبل در سکرات قرار گرفته بود، به او کلمه­ی شهادتین را تلقین می‌کردند، ولی او به جای تکرار کلمات می‌گفت: هنوز نه! هنوز نه! و تمام حاضرین از این گفته­ی احمد بن حنبل نگران شده بودند که چرا انسانی بزرگی مثل او به جای شهادتین این کلمات را به زبان می‌آورد؟ بعد از فوتش به خواب پسرش آمد و پسرش از او پرسید: ای پدر بزرگوارم چرا هنگام تلقین برسرت می‌گفتی: هنوز نه! هنوز نه! فرمود: ای پسرم در آن لحظه شیطان همراه عزراییل کنارم حاضر شده بود و مرتّب می‌گفت: ای احمد پسر حنبل بالاخره از دستم خلاص شدی! ولی من می‌گفتم هنوز نه!

[۱]– ﴿وَمَن یَعۡشُ عَن ذِکۡرِ ٱلرَّحۡمَٰنِ نُقَیِّضۡ لَهُۥ شَیۡطَٰنٗا فَهُوَ لَهُۥ قَرِینٞ٣۶﴾ [الزخرف: ۳۶] یعنی: «هر کس از یاد خدا غافل و روگردان شود، اهریمنی را مأمور او می‌سازیم و چنین اهریمنی همواره همدم وی می‌گردد (و گمراه و سرگشته‌اش می‌سازد)».