شک در وضو بی تأثیر است

شخصی به علت طولانی بودن مدت وضویش دچار شک و تردید می‌گردد که:
آیا وضویش در اثر ادرار، دستشویی و یا ادرار و یا خارج شدن باد و… شکسته است یا نه؟
آیا اصل همان طهارت است و نباید به شک و گمان توجه نماید؟ این شخص چه کار می‌کند؟

هر وقت شخص وضو بگیرد و سپس در مورد پیش آمدن بی‌وضویی (حدث) دچار شک بگردد، این شک هیچ تأثیری بر وضوی او ندارد. اگر چنانچه بی‌وضو بود و شک کند که آیا گرفته یا نه، این شک نیز بی‌تأثیر است و شخص مذکور بی‌وضو محسوب می‌شود، زیرا مطابق قاعده‌ی (بقاء ما کان علی ما کان) یقین با شک و گمان زایل نمی‌گردد، مگر این‌که دلیل زایل شدنش به اثبات برسد.

شخصی نزد رسول الله صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّم آمد و گفت که در نماز چیزی را احساس می کند، رسول الله صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّم در جواب فرمود: (لَا یَنْصَرِفْ حَتَّى یَسْمَعَ صَوْتًا أَوْ یَجِدَ رِیحًا). رواه الجماعه إلا الترمذی

«شخصی که خیال می‌کند که در نماز چیزی را احساس می‌نماید نباید از نماز منصرف شود تا این که صدایی بشنود و یا بویی را احساس نماید (چیزی از شکمش بیرون بیاید)».

در حدیثی دیگر رسول الله صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّم می فرماید:[ إِذَا وَجَدَ أَحَدُکُمْ فِی بَطْنِهِ شَیْئًا فَأَشْکَلَ عَلَیْهِ أَخَرَجَ مِنْهُ شَیْءٌ أَمْ لَا فَلَا یَخْرُجَنَّ مِنْ الْمَسْجِدِ حَتَّى یَسْمَعَ صَوْتًا أَوْ یَجِدَ رِیحًا]. رواه مسلم و الترمذی

«هر گاه چنین احساسی به شما دست داد از نماز منصرف نشوید تا این‌که صدایی بشنوید یا بویی را احساس کنید».

مسلم (۳۶۲) ترمذی (۷۵) همانند آن.