وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
برخی از مردان همیشه کم حرف و ساکت هستند … سکوت جزو ذات آن ها است و آن قدر که می شنود سخن نمی گوید و ممکن است حوصله ی زن سر برود، چون او همینطور حرف می زند و او گوش می دهد و حتی یک کلمه هم در پاسخ حرف نمی زند، مگر با ایما و اشاره ی سر یا با نگاه کردن. زن نباید از این سکوت عصبانی شود چون بالاخره یک روز او هم دوباره حرف زده و وی به سخنانش گوش فراخواهد داد و شاید اخلاقش عوض شود.
بالعکس مردانی هستند که از حرف زدن خسته نمی شوند و به همسرشان فرصت نمی دهند که اتفاقات آن روزشان را بازگو نمایند یا از مسائلی که برایش مهم یا دشوار هستند سخن بگوید، و همینطور به حرف زدن و تعریف کردن اتفاقات ادامه می دهد و چیزی می خواهد و فرمان می دهد هنوز کاری را که گفته انجام نداده که او را به چیز دیگری دستور می دهد در عین حال با گفتن حرف های شیرین خشم همسرشان را فرومی نشانند…زن ها به طور طبیعی از حرف زدن خوششان می آید، بنابراین معمولاً از زیاده گویی شوهرشان به خشم نمی آیند. در این موقعیت یک زن باید به خوبی حرف های شوهر گوش دهد تا سخنانش به پایان برسد، آنگاه فرصت حرف زدن را غنیمت بشمارد ولی او را با زیاده گویی نرنجاند مگر آنکه ببیند او هم حرف هایش را گوش داده و به او پاسخ می گوید.
ترجمه: مسعود