انس بن مالک رضی الله عنه می فرماید: “بَیْنَمَا نَحْنُ فِی الْمَسْجِدِ مَعَ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ. إِذْ جَاءَ أَعْرَابِیٌّ فَقَامَ یَبُولُ فِی الْمَسْجِدِ، فَقَالَ أَصْحَابُ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: مَهْ مَهْ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: «لَا تُزْرِمُوهُ دَعُوهُ» فَتَرَکُوهُ حَتَّى بَالَ، ثُمَّ إِنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ دَعَاهُ فَقَالَ لَهُ: «إِنَّ هَذِهِ الْمَسَاجِدَ لَا تَصْلُحُ لِشَیْءٍ مِنْ هَذَا الْبَوْلِ، وَلَا الْقَذَرِ إِنَّمَا هِیَ لِذِکْرِ اللهِ عَزَّ وَجَلَّ، وَالصَّلَاهِ وَقِرَاءَهِ الْقُرْآنِ» أَوْ کَمَا قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: فَأَمَرَ رَجُلًا مِنَ الْقَوْمِ فَجَاءَ بِدَلْوٍ مِنْ مَاءٍ فَشَنَّهُ عَلَیْهِ.” [ صحیح مسلم : ۲۸۵ ]
ترجمه : “همراه با پیامبر صلی الله علیه وسلم در مسجد نشسته بودیم که شخصی صحرانشین وارد مسجد شد و در مسجد ادرار کرد، اصحاب رسول الله صلی الله علیه وسلم گفتند: «مَه مَه» (دست نگه دار … دست نگه دار …) پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمودند: ادرارش را قطع نکنید، راحتش بگذارید، و اصحاب نیز چیزی نگفتند تا این که آن مرد اعرابی در مسجد ادرار کرد، پس از آن پیامبر صلی الله علیه وسلم او را صدا نمود و به وی گفت: ادرار و کثافت شایسته مساجد نیست، مساجد برای ذکر الله و نمازخواندن و تلاوت قرآن هستند، و سپس به یکی از حاضرین دستور داد و او دلوی آب آورد و بر محل ادرار ریخت.”
در روایتی دیگر پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمودند: “”إنما بُعِثتُم مُیَسِّرینَ، ولم تُبعَثوا مُعَسِّرینَ” [ سنن ابو داود – ارنؤوط – ۳۸۰ : اسنادش صحیح است. ]
ترجمه : “شما برای آسانی و سهلگیری مبعوث شده اید، نه برای تشدد و سختگیری.”