و آن این است که مرد مسلمان گرداننده امور فرزند و اهلش بوده و آنچه از علوم دینی که نیازشان است به آنها بیاموزد.
زیرا الله تعالى میفرماید: ﴿…قُوٓاْ أَنفُسَکُمۡ وَأَهۡلِیکُمۡ نَارٗا وَقُودُهَا ٱلنَّاسُ وَٱلۡحِجَارَهُ…﴾ [التحریم: ۶]. «…خودتان و خانوادۀ خودتان را از آتشی حفظ کنید که هیزمش انسان و سنگ است…». حسن بصری رحمه الله دربارۀ این آیه گفته است: «یعنی آنها را به اطاعت خداوند امر نموده و هر آنچه که از خیر است به آنها بیاموزید»[۱]. حضرت علی رضی الله عنه گفته است: «به آنها بیاموزید و آنها را با ادب بار بیاورید»[۲]. حدیث انس بن مالک رضی الله عنه که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرموده است: «مَنْ عَالَ جَارِیَتَیْنِ حَتَّى تَبْلُغَا جَاءَ یَوْمَ الْقِیَامَهِ أَنَا وَهُو. وَضَمَّ أَصَابِعَهُ»[۳]. «کسیکه دو دختر را اداره نماید تا بزرگ شوند، روز قیامت طوری میآید که من و او [مثل این دو هستیم] و اشاره فرمود به دو انگشتش».
[۱]– شعب الإیمان: ۸۶۴۷٫
[۲]– شعب الإیمان: ۸۶۴۸٫
[۳]– صحیح مسلم: ۶۸۶۴؛ سنن ترمذی: ۱۹۱۴؛ صححه آلبانی.