شروط معجزه:

معجزه دارای شرایط ذیل می‌باشد:
۱- معجزه باید یک امر خارق العاده باشد که مردم به آن عادت نداشته باشند و هرگاه کسی کار عادی را انجام دهد معجزه گفته نمی‌شود. مثلا معجزه شق القمر یک کار خارق العاده بود که در زمان حضرت محمد ج به وقوع پیوست.
۲- معجزه باید چالشی برای شک کنند‌گان و منکران باشد، زیرا معجزه برای اثبات نبوت یک پیامبر است، بنابراین، پیغمبر دیگران را به چالش فرا می-خواند. مثلا قرآن عظیم الشأن برای عرب‌های فصیح پیام داد که حداقل سه آیه¬ی کوتاه مثل قرآن بسازند و عرب‌هایی که خود را در فصاحت و بلاغت نسبت به همه برتریت می‌دادند در مقابل این چالش قرآنی ناکام شدند.
یادداشت: این شرط اساسی نیست که همیشه تمامی معجزات با چالش یکجا باشد، زیرا بسیاری از معجزاتی هستند که برای کمک به پیامبران در وقت مشکلات می‌آید که در آن چالش نمی‌باشد، مثلا زیادی طعام و جاری شدن آب از انگشتان پیامبر صلی الله علیه وسلم.
۳- معجزه باید به شکلی باشد که کسی توانایی معارضه و یا آوردن مثل آن را نداشته باشد و مقابله با آن از توان مخلوق خارج باشد: مثلا معجزه¬ی زنده ساختن مرده که برای عیسی÷ داده شده بود، از توان هیچ انسانی حتی خود عیسی÷ هم خارج بود، ولی برای اثبات نبوتش این معجزه در زمان مکلفیتش برایش داده شده بود.
۴- معجزه باید توسط انسانی آورده شود که ادعای نبوت نموده باشد و هرگاه کسی کاری خارق العاده را انجام دهد ولی ادعای نبوت نکرده باشد معجزه گفته نمی‌شود.
۵- معجزه باید موافق با ادعای همان پیغمبر باشد، در صورتی که مخالف با ادعای وی باشد معجزه گفته نمی‌شود.
۶- هدفش اثبات حقانیت یک پیامبر و دعوت برای سعادت دنیا و آخرت بشریت باشد: یعنی معجزه اصلا برای پیامبران داده می‌شود تا انسان‌ها را به حقانیت دعوای نبوت آنان قناعت دهد و همچنان در میان بشریت خیر و سعادت را نشر کند. ولی هرگاه کسی یک امر خارق العاده را انجام دهد که نتیجه¬ی آن سعادت دنیا و آخرت بشریت نباشد و آنان را به عوض دعوت به توحید، به انسان پرستی و مخلوق پرستی کشاند، آن را استدراج گویند.
۷- اظهار معجزه به اختیار خود پیامبر نبوده است، بلکه به حکم خداوندأ برایش داده می‌شود، زیرا هر پیامبر نمی‌تواند که مطابق خواسته¬ی خود هر معجزه¬ای را تقدیم نماید و هر پیامبری را معجزه¬ی خاصی داده است که مطابق عصر و زمانش باشد.