“بهره بردن از موعظه ها” آن است که احساس خوف و رجا در قلب تحریک شود و قلب برای رهایی از خوف و رغبت به آنچه که امیدش را دارد، وارد عمل شود.
شخص پس از حاصل شدن سه چیز از وعظ بهره مند میشود: احساس نیاز شدید به آن، چشم پوشی از عیب های واعظ و یادآوری وعده و وعید.
فراموش نکنیم، شخصی که در حال بازگشت به سوی پروردگار است، نیاز شدید به امر و نهی پیدا میکند، اما انسان بی خبر و غافل، شدیدا به ترغیب (تشویق کردن به نیکی) و ترهیب (ترساندن از عواقب رفتار بد) نیازمند است و کسی که رویگردان و متکبر است به مجادله نیاز دارد.