شرط های تقلید جایز

۱- مقلد از عموم مردم، جاهل و ناتوان باشد به گونه ای که خود توانایی استنباط حکم الله و رسولش را نداشته باشد. در این صورت بنا بر کلام خداوند، تقلید بر او فرض می باشد: «فَاسْأَلُواْ أَهْلَ الذِّکْرِ إِن کُنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ» چنین شخصی باید از داناترین و با تقواترین فردی که به او دسترسی دارد، تقلید کند و اگر دو نفر با این شرایط یافت، در تقلید از یکی از آنها مخیر می باشد.

۲- از کسی تقلید کند که معروف به علم و اجتهاد بوده و دیندار و نیکوکار باشد.

۳- حق برای مقلد آشکار نشده باشد؛ چنانکه ندانسته باشد قول دیگری ارجح می باشد.

۴- در این تقلید مخالفت واضح و روشنی با نصوص شرعی یا اجماع امت نباشد.

۵- مقلد را پایبند و ملتزم به مذهبی مشخص در تمام مسائل نکند. بلکه شایسته است در جستجوی حق باشد و از دیدگاهی پیروی کند که به قول صواب نزدیک تر است. و این به معنای انتقال از مذهبی به مذهب دیگر نیست چنانکه در پی رخصت ها و در جستجوی احکام آسان تر باشد.

۶- چون برای مجتهد امری رخ دهد که انجام آن فوری باشد و فرصت تامل در استنباط حکم آن نداشته باشد، در چنین شرایطی تقلید کردن برای وی جایز است.