شرط ششم لا إله إلا الله: فرمان بردنی که نفی‌کنندۀ ترک (اوامر) باشد.

 

انقیاد در لغت: به معنی فروتنی و ذلّت است و می‌گویند: «فانقاد واستقاد لی إذا اعطاک مقادته»؛ «آن را کشیدم پس تن داد و تسلیم شد وقتی که زمامش را به تو بدهد».

و منظور اینجا: فرمان برداری برای لا إله إلّا الله و آنچه که از نظر ظاهر و باطن، می‌طلبد، تسلیم شدنی که نفی‌کننده‌ی ترک باشد.

یعنی: تسلیم شدن در برابر الله با توحید و فرمانبرداری برای آنچه پیامبر صلی الله علیه وسلم (کتاب و سنت) آورده است. و آن هم با عمل کردن به آنچه الله فرض نموده و ترک کردن آنچه حرام کرده و ملتزم بودن به آن می‌باشد و گوینده‌ی لا إله إلّا الله بدون این فرمانبرداری، نفعی نمی‌برد.

الله تعالی می‌فرماید:

﴿۞ وَمَن یُسْلِمْ وَجْهَهُ إِلَى اللَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَهِ الْوُثْقَىٰ ۗ وَإِلَى اللَّهِ عَاقِبَهُ الْأُمُورِ﴾ [لقمان: ۲۲]

«و هرکسی خود را در حالی که نیکوکار باشد، تسلیم الله کند، قطعاً به محکم‌ترین دستاویز چنگ زده و عاقبت کارها به سوی الله است».

و العروه الوثقى، همچنان‌که که سعید بن جبیر می‌گوید: لا إله إلّا الله است.[۱]

[۱]– تفسیر طبری، ج: ۵، ص: ۴۲۱٫